Güncel

benim bir gizli bildiğim var.”[1]
 
Heybelerinin bir gözünde umutsuzluk, öteki gözünde korku yükü taşıyanlar yol alamaz. Olsa olsa, yerinde sayan bir kaygıyla hiçleşirler.
“Kuşku duymak uzun yaşamış olanın ayrıcalığı”[2] olsa da; “Ateşin içinden ne denli iyi yürüdüğündür mesele,” -Charles Bukowski’nin altını çizdiği üzere- hiçleşmemek için…
* * * * *
Hiçleşme sarmalının dört yanı kuşattığı durum(umuz)da; dün öldü, bugün can veriyor, yarın ise henüz doğmadı.

I.1) SİYASİ DURUM(UMUZ)
 
I.2) SOMUT VERİLERİN ANLATTIĞI
 
I.2.1) DÖNÜŞÜM/ DÖNÜŞTÜRME VERİLERİ
 
I.2.2) BASKI(LAR), YASAK(LAR) VE DEVLET TERÖRÜ
 
I.3) TOPLUMSAL İKLİM(İMİZ)
 
 
 
II. AYRIM: “ANAYASA”, BAŞKANLIK, REFERANDUM!
 
 
II.1) ANAYASA ÖNERİLERİ!
 
II.2) BAŞKANLIK DAYATMASININ MAHİYETİ
 
II.3) REFERANDUM ZORLAMASI

Bir kez girilmiş sokaklar
Açılmamış kapılar...”[2]
 
Eninde sonunda nihayete erecek karanlık ve kaotik bir dönemin ortasındayken; 12 Mart’ları, 12 Eylül’leri aratmıyor yaşa(tıl)dıklarımız! Hatta aşıyor ve “küçük çaplı” bir 1915’i anımsatıyor nerdeyse…
Evet zor günlerden, hatta zamanlardan geçtiğimiz; acı çektiğimiz, zorlandığımız doğrudur; bunu saklayacak değiliz…
Tam da bu kesitte karşımıza dikilen 16 Nisan 2017 referandumu; basit bir referandumdan da ötede değer ve anlam taşıyor; ama bu kadarla da kalmıyor…