Kendi ağında boğulan
Örümcek
Sıkışınca zehrini
Bedenine kusan
Akrep olmanı
Ya da yaşlanınca
Temel içgüdüyle sürüden ayrılıp
Ölüme koşan! Duygusal bir fil olmanı istemem
Ne olur, istinat duvarı gibi ol! Diren her türden bataklığa
Bırak kan damlaları düşsün
Alev topuna dönüşen yüzüne
Bırak gözyaşların
Sel olup taşsın
Bırak fırtınalar kopsun
Bırak şimşekler çaksın
Gökyüzünde kara bulutlar dolaşsın
Yüreğinde ki acı coşup geceye aksın
Yılma, duraklama prim verme eşkıyaya
Elbet Zemheri geçecek, az kaldı o beklenen bahara
Ne denli asi
Ne denli sevdalı
Ne denli onurlu
Ne denli de insancıl olduğunu
Nede çok özlemini duyduğun
Aydınlığı
Özgürlüğü
Kardeşliği önemsediğini biliyorum
Kürdistanlı arkadaş, ey yiğit yoldaş
Asla boyun eğme, seni köle yapmak isteyen zalimlere
Varsın pas tutmuş zincir
Kollarında olsun
Varsın sana
Terörist damgası vursunlar
Tutanaklara da
Adını “bölücü” yazsınlar
Sırtını yasla soğuk ranzana
Kemiren o zindana rağmen
Özgürlüğü besle yüreğinde
Küflü duvarların dışında; kapkaranlık bir şehir olsa da
Pulluk misali, karanlığı yırtarak gelen bir güneş doğuyor
05.12.2014
İstanbul
