Yüreği dert yüklü
Yanakları ateşten gül
Gülümsemeleri çoktan tükenen
Gözyaşları çağlayıp akan
Başında kara bulutlar uçuşan
Acısı dağları eriten
Çilelim
Maviş gözlüm, hilal kaşlım
En sevdiğim yerin
O gamzelerin
Düşmanlardan hiç erdem bekleme
Şu yaşanan cehennemde yanıyoruz
Çektiğimiz bitmeyen acı, kahırdır bizim
Süren savaşta
Uykuları kaçan
Olanlar bir zulüm
Yaşadıkların
Yetmiyormuş gibi
Birde evlat acın var
Hep ağlıyorsun
Hıçkırıkların
Beni boğuyor
Bombalar yağıyor üzerimize
Yaralı yüreğim pek çok acıyor
Bitmeyen çığlıklar var içimde
Ana kucağına dönmeyen
Mezarı yitik nice yiğitlere ağlıyoruz biz
Gün karardı
Hüzün bürüdü bizi
Bombalar yağıyor
İçimden aşağı inen
Zehir
Yüreğimi kanatıyor
Silueti dağlardan silinen yârim
Gökyüzünde
Yıldızlar parıldamıyor
Mehtap izleri silindi
Her yeri zifiri karanlık sardı
Kurt, çakal, sırtlan ulumaları sürüyor
Halen, sökmedi beklediğimiz kızıl şafak
Varoluşu tesellim olan
Bağrı yaralım
Ne baharımız oldu
Ne yazı gördük
Yaşadığımız mevsim güzdür
Hep içinde kara kış var
Ey nazlım
Dökme gözyaşlarını
Umutlarını yeşersin
Erik ağaçlarına koncalar düştü
Tomurcuklar çiçek açacak
Dudaklarına bahar
Ellerine yaz dolacak
Newroz’u bekliyoruz biz
Yakında özgürlük meşalemiz yanacak
Mehmet Çobanoğlu
13.02.2014
