“GÜLMEK” EYLEMİNİN TİYATRODAKİ KARŞILIĞI[*]
en incelikli müziği.”[1]
Thomas Carlyle’ın, “Gülmesini bilmeyen bir insan yalnız ihanet etmekle kalmaz, kendi hayatı bile bir ihanettir”...
Victor Borge’un, “Gülümseme iki insan arasındaki en kısa mesafedir”...
Stanislaw Jazek’in, “Bana bir toplumun neye güldüğünü söyle sana ne için adam vurabileceklerini söyleyeyim”...
George Santayana’nın, “İnsanın tek gerçek özsaygısı kendisiyle dalga geçme yeteneğine sahip olmasından gelir”...
Edith Piaf’ın, “Gülmek ve sevmek ısmarlama olmuyor”…[2]