Annesiyle uyumak isterdi. Özellikle kışın annesi küçük kızın yatağını ısıtana kadar birlikte yatarlardı.
Annesi hamileydi. Doğum yaklaşmıştı. Artık onunla yeterince ilgilenemiyordu. Erkenden sızıp kaldığı oluyordu. Biraz bu duruma üzülse de ne olup bittiğinin pek de farkında değildi küçük kız.
Sekiz kardeşlerdi. Talih'in kendisinden büyük ve en büyüğü on beş yaşında olan üç abisi, bir ablası ve kendisinden küçük üç erkek kardeşi daha vardı. Dokuzuncusu yoldaydı.
Rivayet o ki, eski Yunanda aynen Kral Oidipus’un girişinde Rahip Thelabi’nin yaktığı ağıt gibi bir dönem yaşanmış. O ağıtı hatırlayın, Rahip mezarın başına gelir ve şöyle derdi:
“Yaşam, yerin meyve veren tohumlarında,
Otlaktaki sürülerde
Hamile kadınlarda son buldu:
Çünkü artık hiç biri doğum yapmıyor.”
İşte Eski Yunan’da da öyle bir an gelmiş ki, yaşam son bulmuş. Ve tanrılar tanrısı Zeus hayatın böyle altüst olduğu bir anda kız kardeşi Hera’ya gönlü düşmüş. Öyle olmasaymış yaşam doğurganlığını toptan yitirirmiş. Dedim ya rivayet!
Okudukça gördüm ki bende geçmişin o dehlizlerinde dolanıyorum. Demek ki düşünüyorum acılar, umutlar, sevinçler hep aynı Elif. Farklı olan, alanların ve sorunların yola çıktığın insanlarla farklılaşması. Amaç ikisinde de bir. Düşünce, anlayış, kültür ve ideolojilerinin farklılığı, farklı sorunları da beraberlerinde getiriyor. Evet, Elif Arkadaş! „Örselenmiş anılarında, Nene’ne göre; „sevginin her derde deva“ olduğunu yazmışsın. Sana göre de ,“sevginin bitmesi dünyanın yıkıldığı an olur“ demişsin. Bugün dünyaya bakıldığında doğru söylüyorsun.
