Ve son kez baktım çocukluğumun küçük cennetine"
Bir yanda bizim biz olmamızı sağlayan iç dünyamız. Diğer tarafta iç dünyamızı unutturacak kadar bize hakim dışarıdaki yaşamımız. Bize düşen hayat ödevi ise bu ikisini uyum içinde götürerek yaşamı devam ettirmek…
Kitaba adını veren Mendil Sen Kokuyordu öyküsü zaten bir harika. Diğer öyküler de birbirinden güzel ve akıcı... Yazarın dili çok sade. Okurken anlamak da hiç zorlanmıyorsunuz. Öykülerin konusu da çevremizde gördüğümüz, her gün yaşadığımız olaylar. Okurken hiç yabancılık çekmiyorsunuz. Her konu var. Töre cinayetlerinden ve namus cinayetlerinden tutun da, aşk, sevgi, dostluk, hasret, özlem...
Necmettin Yalçınkaya sizi öyküye doyuruyor.
“Deli Bal”, alışıldığı gibi kitapta yer alan bir öykünün adı değil. Karadeniz’de üretilen, çok az yendiğinde faydalı fakat dozu kaçırıldığında delirttiği söylenen bir bal çeşidi. Kitabın arka kapağında yazar tarafından verilen bilgilerden öğreniyoruz ki eser, hacmi ve içeriği kıyaslandığında deli bala benzediğinden bu adı almış.
B- Katılım Koşulları
Edebiyatın gerillası
Asılı kalan bu kritik sorunun gölgesinde, yaşadığımız coğrafyadaki öykü eleştirisinin geçmişine baktığımızda, üç nokta arasında titreştiğini görürüz:
- Öykünün de dâhil olduğu edebiyat eleştirisinin, “ulusal dil anlayışının yerleşmesi” adına anlatım bozukluklarına, yazım yanlışlarına hapsedilmiş “güdük” bir dil eleştirisine mahkûm bırakılması
- “Öykü kişilerinin hiç konuşmaması ya da çok az konuşması”nın eleştirilmesi (Semih Gümüş, ‘Genç Öykücülerin Ağzını Bıçak Açmıyor’, Adam Öykü, Sayı: 18)
Öykü başka bir yazın biçimi. Derin bir sanatsal yaratı vardır öyküde. Zeren'in öykü dilini sevdim. Hele Yasak Kitap'ı muazzam bizim ülkemize uyar. Bir kitabın başına gelenler bir dönem Türkiye'sinin en iyi örneği. Ancak burada kitap konuşur, okurken Deniz Faruk Zeren bu kitabı konuşturarak bir ülkeyi anlatabilirdi hissi duyar insan.
Zeren, dilini yaratmış bir öykücü. Çekti bıraktı, indi bindi, çekti uzattı (uçurtma yapıyor) derken Yaşar Kemal okuduğunuzu sanıyorsunuz, ancak öykü tak diye bitince Sait Faik'i sokaklardan alıp kıra götürmüş diyorsunuz.
Babamın hayatında acılar
Acılarında tatlı öyküleri vardı
Ve acımasız bir hayatla sınandı yüreği
Sınırda kaçakçı
Tarlada ırgat
İnşaatta amele
Fabrikada işçiydi babam…/Murat Özgöl
