Adil Okay
İMGELERLE DUVARLARI DELEN MAHPUSLAR
Öncelikle Türkiye’de tırmanan faşizm koşullarında sesleri kısılmaya çalışılan politik tutsakların seslerini, umutlarını, ütopyalarını Bonn’da sizlere ulaştıran “kurum” çalışanlarını selamlıyorum. 22 Tutsak sanatçının, sansüre rağmen binbir zorlukla dışarıya çıkarabildiği eserlerinin sergilenmesinde emeği geçen herkese teşekkür ediyorum.
Adil Hocam, Merhaba
Sıkıca kucaklıyoruz. Her şeye rağmen sömürücü düzenine inat, iyi olmanızı diliyoruz. Kuşkusuz ezilen yoksul halkların yüreği bir yangın yerine döndü, döndürüldü. Bir kez daha acının öfkeye, öfkenin isyana dönüştüğü günleri hep birlikte yaşıyoruz. Kelimelerin anlamı daha bir ağır bu günlerde. O nedenle ne dense duygu ve düşünceleri güdük bırakacak bir biçare oluşun içindeyiz.
DUVAR YAZISI EDEBİYAT KAYINTISI
XXI
Madde 201: “Yaşama Uğraşı”nda Cesare Pavese bir saptamada bulunur: “Bir hikayenin ilk satırı bir kere yazıldı mı, bütünü tasarlanmış demektir-anlatım, hava ve olaylar dizisi-. Bundan sonra bir sabır sorunudur. Hikayenin gerisi bu ilk satırdan gelişip tamamlanmalıdır.” Gerçekten ilk satır veya pasaj yazıldı mı ardı sıra çorap söküğü gibi gelir.
Kaç kişi dışarı çıktı!
Kaç kişi meydan da
Kaç kişi göçükte
Kaç kişi!
Say say say
Ölü say
Ölüye say
Beni de say
Onu da say
Enkazda bekleyen babaları
Tek başına kalan çocukları da
Çocukların adın sayıklayan anaları say
Muratsız giden gençleri
Unutmadan say
Hangisi yaşam
Hangisi ölüm
Toprağın altı mı, üstü mü
Bilemiyorum
Ses ver diyorlar da
Sesimi bulamıyorum
Sesim yok!
Ne acıdır ki bazı bireylerin dışında resmi ideolojiye güvenmeyenler, alternatif tarih ve kültür çalışması yapmış değiller. Alternatifsiz bir devlette sonuç, kocaman bir yalancı, taklitçi, şovmen toplum demektir.
başka bir nefestir”[1]
boyunduruk kaldırmaz.”[1]
John Berger’in, “Dünya bugün öyle bir durumdadır ki, eğer bu durumu olduğu gibi kabul eder ve kökünden değiştirme yolunda kesin ve kararlı bir sabırsızlık gösterecek olmazsak, bütün değerlerimizin anlamdan yoksun hâle geldiğini göreceğiz,”[2] uyarısını dillendirdiği kaotik güzergâhta “Sanatın ne olup, olmadığının sorgulandığı” bir kesitten geçiyoruz.
Kimileri gayet kötümser! Hatta şunları diyebilecek kadar:
Deprem Bölgesindeki izlenimlerim ve düşüncelerim
Kemal Yalçın
Acıdan
Yüreğim ele avuca sığmıyordu
Bütün kapıları tek tek çaldım
Duvarlara çarptım
Önüme gelene soruyordum
Bilgesine,delisine
Dervişine,dilencisine
Yaşlısına,gencine
