İşkence edilen Yusuf’un bedeni suçun oluştuğu yerdir; hakikatin ve gerçeğin yok olduğu nokta...
Bedeni her gün işkencede çığlık çığlığaydı. Yusuf yalnızdı. Bir cesedin gözleriyle bakıyordu...
Gecenin üstüne kara bulutlar toplanmıştı.
Bir adam kara bulutların altında toplanmış sislerin içinde günlerdir tutulduğu hücresinin mazgalından göğün incilerini bulmaya çalışıyordu.
https://www.youtube.com/watch?v=lAeroiwmirA&t=3s
Adil Okay
EYLÜLDEN KALANLAR VE İKBAL KAYNAR
12 Eylül darbesinden sonra çok uzun bir suskunluk dönemi yaşandı. Kitap okumanın suç sayıldığı, “devrimci olmanın ölümle özdeş sayıldığı” bir ülkede, gerçeğe sadık kalarak yazmak da kolay değildi. 12 Eylül gerçeği de imgelerle örtülemeyecek kadar ağır ve açık bir trajediydi. Dikkat edin bu konuda yazabilecek, darbeden fiziki olarak zarar görmeyen güçlü romancıların birçoğu 1980-1990 arası susmuşlardır. Bir kısmı da yazdığıyla gerçeğe teğet geçmiş ya da gerçeği tahrip etmiştir.
12 EYLÜL VE FİLİSTİN GÜNLÜĞÜ III. BASKI
VE NAKBA’DAN GAZZE’YE FİLİSTİN DİRENİŞİ
2009 Yılında Ütopya yayınevinden çıkan anı belgesel bir çalışma diyebileceğim “12 Eylül ve Filistin Günlüğü” adlı kitabım iki baskı yaptı. Aradan geçen süre boyunca birçok Filistin temalı araştırma yazısına, TV programlarına, dergilere ve kitaplara kaynak oldu. Ancak Filistin sorunu çözülmedi. Kitapta yer canlı tanıkların ifadelerinde geçen İsrail mezalimi devam etti.
AŞKIN’IN AŞK’I SORGULAMASINA DAİR ÜÇ BEŞ KELAM
FIDEL CASTRO İKTİDARA ADIM ADIM
ADLI KİTABA DAİR BİRKAÇ SÖZ…
Derleyen Çeviren: Zeynep Türkmen
Yayınevi: Yeni Dönem Yayıncılık
ZAMANIN RUHUNDAN ÜFLENMİŞ BİR KİTAP; SÖZLERİN İZLERİ
Buraya ne zaman ve nasıl geldiğimi bilmiyorum. Baktığım her yer tek renge kesmiş. Bir sis bulutu içinde. Atacağım her adım boşa gelecekmiş gibi. Ağzım neden bu kadar kuru?
yazarlara ihtiyacımız olacak.
Şairlere, hayalperestlere, daha büyük
bir gerçekliğin gerçekçilerine.”[1]
Attila İlhan’ın “Hayat Bilgisi”ne dahil ettiği bir sanat dalı olarak edebiyat hüneridir, başka türlü söylemektir, itiraftır, meydan okumadır.
Duyuşu deyişe dönüştüren itiraftır, bağlaçtır, meydan okumadır; insan(lık)ın içine çekebileceği en derin nefestir; hayat öpücüğüdür…
Tam da bunun içindir ki, “Şiir bilgidir, kurtuluştur, güç ve terk ediştir. Dünyayı değiştirebilecek güçte bir eylemdir şiir, doğası gereği devrimcidir: Ruhun eğitilmesi ve içsel özgürlüğün yolu. Şiir bu dünyaya anlam kazandırır, onu yüceltir; bir başkasını yaratır,”[2] der ve ekler Octavio Paz:
