Rüzgarlı sarıydı mevsim
Erken gidiyordu güneş
Kızıl eteklerini toplayarak
Ay gelmeden kapandı kuşlar evlerine
Balıkçılar akşamdan demleniyorlar
Ağlarda can çekişenler kimin umurunda
Sessiz üzerimizde ay karanlığı
Deniz durgun geceden ses çıkmıyor
Kadehleri çınlıyor balıkçıların
Yarınki günü harcıyorlar
Denizden çekecekleri ağlardan
Sarıydı mevsim...
Rüzgar ölüm rengiydi balıklara
İz sürüyor kediler
Rüzgar acı acı ağlıyor
Ben hâlâ yağmuru bekliyorum
Umutlarım dağlar kadar
Gelse de tepeden tırnağa sen olsam
Uzat aklındaki kalabalığın sesini
Susturalım sevdasız konuşanları
Ay giderken gözlerimizde kalalım
Karanlık akıllarda tatsız dillerde
Yanan masumiyetimizin külünden
Yeni günlere baharla doğalım
Ağırlığıyla üzerimizden geçen yıllara inat
Ömrümüzün kapısını çalan güneşle uyanalım
Yarınlara özgürlüğe sevdayla sarılalım...
