Büyük insan Tuncel Kurtiz'in ölümünü duyduğum anda bu şiiri farkında olmadan yazmaya başladığımı sonradan farkettim. Tek başımaydım. Hıçkırarak ağlıyordum...
Nerede bir şiir okusam,
Nerede bir şiir okunsa,
Yüreğim sızlar,
Gözlerim dolar,
Gözlerim akar.
Çaresizlik de insana özgü
Bırakın, çaresizlik hakkımı kullanıyorum
Sizin olsun
Acıları erteleyen tesellileriniz
Dibine kadar yaşamalıyım AN'ı
Biriktirilecek acılarım yok benim
Birikmiş isyanlarım var
Dediğin gibi;
"Bağdat'lı çocuğun çığlığı meydanlarda
Öfke dolu bir haykırış, bir taş, bir ateş
ki hıncımız yanan çocukların acısı kadar büyük"
"Her ölüm, erken ölüm"
Hoşçakal büyük usta
Sana akıyor gönlüm...
Önder TAŞTAN - 27 Eylül 2013 - 13:15
Kategori:
