Son baharı, son baharın hüznüyle seviyorduk. Bu hüzünler içinde sarı-sıcak duygularımızın dile gelişi ve sonrası yaşadıklarımızın da bizim gerçekliğimizin olduğunu algılamak ve kabullenmek değil midir? Her şey mavi olmadığı gibi kızılcıkta değildi. Bunu ikimizde biliyorduk. Bizim o diyarlarda kavuşmamız hem zor hem de kolaydı. düşlerimizdeki o yerlerde, o ağaçların altında, hatta çeşmeden akan o suda buluşmak kolaydı, sadece biz kuralsızdık .Kolayı zorlaştıran, zor olanı kolaymış gibi gören düşleri üşümelere bırakan bizdeki kuralsızlık ve algısızlıktı.
Şimdi sendeki sızıyı, bendeki hüznü akan ırmaklara bıraksak öylece akıp gitseler... Sen yine elindeki fırçayla serpsen renkleri üşüyen düşlere, düşler sıcak iklimin kıvamında demlenseler, ve sen yine dilek ağacım olup bana gülümseyip beni sıcak düşler vadisine götürsen. Beni o yoğun duygu vadine salsan...?
Sessizce, yine o düşler diyarında buluşmuştuk. Avucunda bir şey saklıyordun, avucun ağlıyordu şeffafça… Gözyaşı diyorsun, gözyaşı biriktirdim sana. Benden gözlerimi kapamamı istiyorsun. Sessiz ve usulca bir öpücük konduruyorsun avucuna; aç diyorsun gözlerini, gözlerimi açtığımda kendimi bu göz yaşlarının birinde buluyorum. Üşüyen gözlerin düşleri olur mu diye soruyorsun bana; Olur. Üşüyen her şeyin düşleri olur. Üşüyenlerin düşleri hem daha çoktur hem de çok mahzundurlar. Üşüyenlerin düşleri bize benziyorlar, çünkü bizde onlara benziyoruz bunu kabul edelim.
***
Seni yaşamın tam ortasında görüyorum. Düşleri ve üşümeleri çiziyorsun; yüzlerce resim yapıyorsun, aynı vadinin düşlerinde bir yaşamı resmediyorsun. Tablo; üşümeleri sıcacık düşlerle bizi kavuşturacak diyen algıyla renkleri serpiyorsun. Sınırların gökkuşağı ile kaplayan bulutlar çiziyorsun. Seni sessizce, tılsımını bozmadan izlemeye devam ediyorum; hamarat bir şekilde çalışıyorsun renklerle.
O en sevdiğim elbiselerin... Üzerinde ruhumu bedenimden çıkartan elbisen var. Öyle huzurlusun ki dünyayı renklendirirken… Ruhları da renklendirmek istiyorsun düşlerinde. Kavuşmak diyorsun içinden. Mevsimler, saatler, yağmurlar ayrılığa doğru kaç kez gelip gitti belirsizdi. Belirli ve belirsizlik hayatın kendisi değil midir? Kavuşmayı düşlerken, üşümeyle ayrılığa karar kılıyorsun. Üşümeleri yatağına doldurup üstüne yorgan çekiyorsun. Sonra sıcacık dokunuşları ve öpüşmeleri düşlüyorsun. Çelişkiler yumağında debelenip duruyorsun. Kararsız düşlerde üşüyorsun öylece.
Gözlerine bakıyorum küçük bir kız çocuğun bakışları var. Bakışlar manalı, mahur ve uzakları anlatan bakışlar, birazda nemli ve bulutlu. Yağmurun ıslattığı yollardan yürüyerek efsun ve reyhan kokan platon ağacın altında oturuyorsun kararlı ve kararsız. Düşlerde üşürken, fırçandan çıkan figürleri ruhunun derinliklerine gömüyorsun. Resmedemiyorsun kararını. Bir tarafın çok güçlüyken, bir tarafın çok zayıf olarak düşüyor hayatın içine.
Tek amacın başladığın bu serüveni bitirmek olan düşünceni eser haline getirip sergilemekten zorlanıyorsun. Buna da içten içe ahh diyorsun. Doğanın kanununa bırakıyorsun kendini, rüzgarlar düşlerimi yönlendirsin hisleriyle akıp giden nehrin akışına beni bırakmak istiyorsun ama buna da karar kılamıyorsun. Dönüp gözlerime bakıyorsun, anlam yüklü gözlerin derinden saklı tutuğun karmakarışık dünyana ışık oluyor. Ama buna da ben sesiz kalıyorum. Anlatmadan olmaz, sadece gözlerle düşlerin üzerine üşüşme. Düşlerini bana dillendir, dile getir, böylece üşümelerimin acısı daha katmerleşir. Katmerleşen acılar üşümez. Düşlerim üşüse de bende, bendeki seni üşümeden saklarım ruhumun sıcak yerinde.
En son yaptığın siyah beyaz tablonda bana usulca git diyen anlamını yüklemişsin. Usulca kapatıyorum gözlerimi, görmemezlikten geliyorum. Düşlerimle yürümeye çıkıyorum. Sol yanım hiç bu kadar üşümemişti. Düşlerin üşümesine de ilk kez tanık oluyorum. Tanıklığın ötesinde kendim yaşıyorum bunu.
Çıkmak istiyorsun bu düşler dünyasından. Bir daha bakıyorsun gözlerime. Gözlerinde tazeleniyor muyum, bayatlanıyor muyum bilmiyorum. İç dünyan çok gizli. Gözlerinde tutunabileceğin tüm umutları yakıyorsun. Sıkıca sarılıyorsun üşüyen düşlerine. Sıcak düşlerini öylece bastırıyorsun. Yapraksız baharın kollarına bırakıyorsun kendini. Düşlerini rüzgara asıyorsun. Rüzgar savuruyor düşlerini zaman denilen boşluğa. Düşlerini de içinde soğutuyorsun kendin gibi. Üşüyen düşlerinden soğuk renkler serpiliyor hayatına. Kararsızlığın getirdiği renklerdir dünyana yansıyanlar. Unutma ki sevdalarda üşür en sıcak yerinden.
Senin bu karmaşık duygularını anlamak için her zaman buluştuğumuz mekanımıza gidiyorum. Ruhunu içime alıp, her nefeste sonsuz bir uçurum olan nefesimi senin varlığınla dolduruyorum. Üşüyen düşlerin köprüsünden hayatın soğuk sularına düşüyorum. Sol yanım hala o sıcacık düşlerimizin ilk günlerdeki gibi heyecanlı ve canlı olduğunu da bilmeni istiyorum...
Sıcak düşlerin iklimin zamanına evirilmelisin...Unutma ki üşüyen sevdalarda ısınır en üşüyen yerinden...
Düşlerde bulut gibidir, nemlenir, ıslanır ve yağar, yağdıkça akar gider ırmaklar gibi...
