yapabileceği işi yapar.
Sıra dışı bir insanın yapabileceği işi
ise hiçbir makine yapamaz.”[1]
Bilmem aynı fikirde misiniz? Sürdürülemez kapitalist güzergâhta yerküre acayip bir yere gidiyor.
III. Büyük Bunalım’ın getirdiği çöküşü, faşizmin yükselişi, yaygınlaş(tırıl)an paylaşım savaş(lar)ı, ekolojik yıkım vd’leriyle müsemma “Uygarlık Krizi”nin kaotik tablosunda gündem(imiz)e eklenen yapay zekâ (YZ) soru(n)larıyla yüz yüzeyiz.
Bu durum hâlâ ne yazık ki son bulmuş değil. Göçler bazen doğup büyümüş olunan topraklar üzerinde içgöç şeklinde, bazen sınır ötesi kıta ve devletlere doğru gerçekleşmektedir. Esasında insanlar mecbur kalmadıkça göçmenliği tercih etmezken, insanları göçe zorlayan olaylar iç ve dış savaşlar, siyasi sorunlar ve ekonomik sebepler başta gelenlerdir. Bu sorunların tarihler boyunca sürüp gelmesi, insanları büyük bir umutsuzluğa sürüklemekte. Yine de şartlar ne olursa olsun, göçmenliğe kader gözüyle bakılmamalı.
Bunun temel nedeni, yere göğe sığdıramadıkları altı okla, gericilik ve çağdaşlığı birbirine karıştırmalarıdır. Altı Ok; bilimsellikten tamamen uzak hem din ve etnik yapıları hem de laiklik ve sekülerizmi büyük bir dezenformasyona dönüştürmüştür. Malum 31 Mart 2024 tarihinde yapılacak Mahalli İdareler Seçiminde birkaç şehrin dışında, CHP yine önemli kayıplar verecek. Bu kaybedişin dayanakları tarihleriyle şu şekildedir.
Kim hangi mantık, düşünce ile inanırsa inansın Yahudilik, Hıristiyanlık ve İslam birbirinin içerisinden, birbirine düşmanlaşarak çıkan İbrani, Süryani ve Arapların uydurma dinleridir. Her üç halk birbiriyle aynı etnik yapıdan olan kardeş toplumlar olduğundan, dini masallarının kendilerine hoş gelmesi demek, diğer toplumlarda da aynı hazzı uyandıracak diye bir mantık söz konusu edilemez. Çünkü bu dinler Allah’ın var ettiği dinler değil, üç kardeş toplumun gelişkin masalcı hikayelerinin bir ürünüdür.
küresel bir çaba da var. Tanrı bir kez merkezden uzaklaştırılırsa,
insanlar kendi efendileri hâline gelir… Sekülarizme karşı direnmeliyiz.”
(Ugandalı pastör Julius Rwotlonyo, 2020)
27 Aralık 1861’de Londra'daki Karl Marx’ın Manchester'daki Friedrich Engels'e yazdığı üzeredir:
“Sevgili Engels,
(...) Bu arada yeni yıl için şimdiden mutluluklar dilerim. Eskisi gibiyse ben kendi adıma şeytana havale ederim.
Selam,
Senin, K.M.” (Karl Marx-Friedrich Engels Collected Works, Cilt 41, p.337)
Yoksa baktıkça doyamamak mıdır aşk?”[1]
Marcel Proust’un, “Hayata hak ettiği görkemi tekrar veren insanlar,” ifadesi, belki de en çok şairler için geçerlidir.
“Teşekkürler Hayat!” (s.152) yani “Gracias a La Vida!” diyen bir şairin şiirine dair yazmak hiç de kolay değil. Kimi zaman düz bir cümle kurmakta bile zorlanılırken, derin anlamlar içeren aşk şiiri yazmak kolay olabilir mi? Hem de hepimize, “Nullis amor est sanabilis herbis/ Aşkın ilâcı yoktur,” gerçeğini bir kere daha anımsatırken.
Çünkü şiir alacakaranlıkta
görebilen bekleyiştir.”[1]
Salih Bolat ile, 70’li yılların başında, Çıkrıkçılar Yokuşu’ndaki -bol cıgara dumanlı- ‘Petek’ edebiyat dergisi bürosunda tanışmıştım.
Onu nasıl anlatabilirim? Şairi (şiirini) anlatmaya kalkışmak zor olsa da, şiirinin hakkını verendir şair, dizeleri okurlarıyla bütünleşip, topluma mal olandır; tabii ki Füruğ Ferruhzad’ın, “Şair olmak, insan olmaktır,” deyişini “es” geçmeden…
Filistin’de yaşanan vahşet bir katliamın ötesinde, Siyonist sömürgeciliğin soykırımından başka bir şey değildir. Varsın kimileri bu tabloyu “HAMAS ile İsrail arasındaki savaş” olarak sunmaya kalkışsın; bu, gerçeği yansıtmayan bir manipülasyondur. Gerçek çok daha farklıdır. Ortada Siyonizm’e karşı anti-sömürgeci Filistin’in özgürlük mücadelesi vardır. Yaşananlar “Siyonizm”siz kavranıp/ sunulamaz.
