ama her kaçan korkaktır.”[2]
Soru(lar): Akademisyenlerin tutuklanmasını nasıl değerlendiriyorsunuz?
Akademisyenlerin tutuklanması ile Türkiye’nin geleceği ne olur.
Akademisyenlerin tutuklanması ile kimlere gözdağı verilmek isteniyor?
Akademisyenlere yönelik bu tür saldırılar ile faşist bir kadrolaşma mı amaçlanıyor. yetiştirecekleri neslin faşizm öğretisi ile mi yetiştirmeyi amaçlıyorlar.
varacağı yönleri genişlet,
büyüt yeni bir gökyüzü kadar.”[1]
Hayır! Ecclesizstes’in, “Ölmeden önce kimseyi övme,” uyarısını unutacak değiliz ‘Yeni Kapı’(cılar) için kaleme aldıklarımızda…
Sadece ve sadece 10 yıllık serüvenlerine tanık (ve biraz da taraf) olduğumuz Onlar hakkında, her şeyi olduğu gibi aktaracağız…
* * * * *
1. Akademisyenler bugüne kadar imza kampanyalarını çeşitli toplumsal sorunlar tepkilerini göstermek için kullandı. Akademisyenlerin ve araştırmacıların bu tepkisi hiç bu kadar yoğun bir saldırı ile karşılaşmamıştı. Bu saldırıları nasıl değerlendiriyorsunuz?
itile kakıla çocuklar
öfke içinde hasret içinde
sabır içinde ağrı içinde
ağrı umut içinde
ölümlerin ve hapishanelerin rağmına
çiçek gibi
büyüyor çocuklar…
bizim çocuklarımız.”[2]
Sözlerime izninizle bir anıyla başlamak istiyorum.
Temel (Demirer)’le bir iş için Bilecik’e düşmüştü yolumuz. Temel burada yıllar önce yattığı Bilecik cezaevini görmek istedi.
Zarfında mapushane kokusu
Tanımam çoğunuzu
Oturup bir çay içmişliğimiz yoktur
Ne de görmüşlüğümüz
Bir sigara içimi
Ama Nâzım’ın dediği gibi
Bir gün ölebiliriz yan yana aynı siperde
Aynı ekmek, aynı hasret, aynı hürriyet için.”[2]
Önce şu haberi dikkatlice okuyalım:
iyi bir Ermeni’yimdir,
iyi de solcuyumdur.
İkisi bir arada olunca
belasındır sen bu ülkede.”
30 Aralık 2015 günü İstanbul, Ankara ve İzmir’den yüzü aşkın insanla Diyarbakır’da buluştuk.
Amacımız, bir ayı aşkın süredir bir bölümü devlet kuşatması altında olan kentte yaşanılanlara tanıklık etmekti.
Ettik... Ölülerini günlerdir sokaktan alamayan babaların, kardeşlerin sessiz çığlıklarına kulak verdik. Bir oğlu
hepinizin canı cehenneme!”[2]
Bugün 13 Aralık.
Bugün Bekir Kilerci’nin Ankara’da işkenceyle katledilişinin yıldönümü.
Ama aynı zamanda, Erdal Eren’in 12 Eylül cuntası tarafından yaşı büyütülerek idam edilmesinin de yıldönümü.
Birkaç gün sonra, devrimci bir üniversite öğrencisinin, Serkan Eroğlu’nun, polisle işbirliği yapmayı reddettikten hemen sonra, üniversite tuvaletinde bulunmasının yıldönümü olacak.
Daha iki ay önce tam burada, garın önünde yüzü aşkın yoldaşımız katledildi.
Sivas’ta yakılan Behçet Aysan’ın, “Yok başka cehennem/ yaşıyorsunuz işte,” diye betimlediği coğrafya(mız)da gerçeklerden söz etmek, insana ister istemez F. Nietzsche’nin, “Ben bu kulaklara göre bir ağız değilim,” sözünü anımsatır.
kadınların çığlıklarıyla
yankılanıp duruyor.”[1]
