DUVAR YAZISI, EDEBİYAT KAYINTISI II
Madde 11: Don Kişot’un yazılmasından çok sonra, M.S. 1650’lere doğru edebiyat, güzel yazı yazma anlamında kullanılageldi. Belagatı kuvvetli imgesel yazılar dominant hale geldi. Neticede edebiyat dilin biçimselliği ve verili sosyal aura içerisinde kalınmış yazımsal kompozisyonlar olarak algılandı. Bu durum 17. yüzyılın sonunda etkisini kaybetse de sanat ve edebiyatta damgasını vuran klasik değerler olacaktı.
Örneklerine çokça karşılaşılsa da kişiye has özellikler/özgünlükler barındırdığından kaç zamandır ben de bir şeyler yazmaya başladım. Okumalardan ve kitaplardan devşirdiğim kimi anekdotları maddeler halinde yazmaya koyuldum. Kim bilir dipnotlarda kalan edebi pasajları bu vesileyle sizlere ulaştırmak istedim. Dilerim ilginizi çeker…
Madde 1: Yazı ve edebiyatın Ana Tanrıça ile ilişkili olduğunun izleri Dünya Mitolojisinde çokça yer kaplar. Hint mitolojisinde Tanrıça Sarasvati’nin alfabeyi bulan olduğu yazılır.
Şairlerin ruhundaki sezgi çağlayanı, kelimelere büyülü ezgiler giydirerek onları ritmik dalgalara yükler.
Kelimelerin en tutkuyla sevdiği sihirdir şiir.
Her şairin en sevdiği şeydir kelimelerle oynamak.
Büyük şairler, uçurumlara gerdikleri ölümsüz anlamların ipinden gözleri bağlı geçerler.
Şairlerin ruhundaki sezgi çağlayanı, kelimelere büyülü ezgiler giydirerek onları ritmik dalgalara yükler.
Kelimelerin en tutkuyla sevdiği sihirdir şiir.
Her şairin en sevdiği şeydir kelimelerle oynamak.
Büyük şairler, uçurumlara gerdikleri ölümsüz anlamların ipinden gözleri bağlı geçerler.
Bazı şeylerin öneminin farkında olmadan geçirebiliyoruz günlerimizi.
Kendimizi otomatiğe bağlanmışçasına, üstünde oturduğumuz koltuğun sağlam bir şekilde yerinden durması, kapı anahtarının iyi bir şekilde açılıp kapanması, elektrikli ev aletlerinin tıkır tıkır çalışıyor olması meğer ne büyük bir rahatlıkmış.
Aynı zamanda sağlığımızın yerinde olmasının önemi ise tartışılmaz bir durumdur. Dilediğimiz anda saçlarımızı tarayabilmemiz, dişlerimizi fırçalayabilmemiz, duşumuzu alıp evimizin işlerini yapabilmemiz ne kadar güzel bir şeymiş meğer.
Sağımıza solumuza şöyle bir baktığımızda her alanda bir şeyler yapmak üretmek isteyen insanların çoğaldığını görüyoruz.
Öncelikle iyi niyet çabaları olarak değerlendirdiğimiz bu etkinliklerin ürünü olan çalışmaların kamunun önünde hızla dolaşıma dahil olduğunu görünce biraz duraksamamak elde değil.
***
Kapı-Kış
ARI, BÖRTÜ BÖCEK VE MARTILAR
Asuman, safra niyetine zamanın atıldığı kutucuk kuyudan görebildiğim kadardır. Ufku çalınmış parça pürçük aydınlıkta ateş almaya gelen güneş tez çekilir, gölgeye kesilir dört duvar. Bir yerlerde var, biliyorum; bir yerlerde parıldamayı sürdürmekte güneş. Ne yazık, benden ırak, nasipsizim ondan…
Annenle baban çok korktular cehenneme gitmekten, ya öğretemezlerse diye sana Müslümanlığı. Somut dönemler çağına bile girmeden, yani duyusal-motor dönemde bir bebekken, başladı, dini/soyut bilgileri öğrenme maceran.
Çevrende ne kadar vardı örnek insan, bilemem! Emin, sevgili, saygılı, gerçek Müslüman! Bilemem! Ama verilmeye çalışıldı bilgiler, ezberler, bir bir…
“Umut, cesaretin yarısıdır” diyor BaIzac. Fransız Devrimi’nin debdebeli ortamında umudunu yitirmeden cesareti kuşanmanın aslında ayakta kalmanın, güzel günlere olan inancın bir göstergesi olduğuna işaret ediyor ünlü romancı.
