Hep yandım, yıkıldım doğduğumdan beri,
Can evim ateş, köz, alev, feryat yeri,
Nice acılara gark oldum, tükendim,
Benden kalacak birkaç kemik az deri.
Sılam çok uzak bu gurbet yedi beni;
Hep arzuluyorum hep özledim seni,
Hani kavim, kardeş hani sevdiklerim,
Bahar geçti, yaz geçti kışım hep yeni.
Acı, keder, kahırdır başımdan aşan
Bir o yana bir bu yana akıp-coşan
Gurbet ellerde keder, hasret hiç bitmiyor
Kâh gözyaşı kâh derttir, içime taşan
Kaşı hilâlim, sen menekşem, lalemsin,
Cennetim, gülüm, bağım sıcak sevdamsın,
Gözleri sürmelim dili bal, şekerim…
Tebessümü sıcak, sen hep çiçeğimsin.
Mühür gözlüm, gözlerin zeytin karası,
Mekânın, yerin yüreğimin arası;
Gül kokulu, ipek tenli sevdiceğim,
Bendeki olan yara gönül yarası.
Kokunu özlediğim güzel canımsın,
Sevdanla yandığım, sen gülüm-dalımsın,
Oy kahpe felek beni senden ayırdı,
Sensizlik acıdır, bende bir özlemsin
Tutunacak dalım kalmadı,
Acılar koyunda,
Vurgun yiyen
Halklardan başka hiçbir kimsem,
Mıh olup Yüreğime saplan
Kırık umutlarım…
Kör vicdanların hışmına uğrayan
Mert ellerde yeşerdi,
Tüm kancıklara rağmen,
Asi duruşum çoktan kızıl güneşe sökün etti.
Cennet, huriler…
Umurumda değil bile,
İbadet yapılan mabetlerde…
Yıllardır fütursuzca emeğimi harcadılar
Peki, sormazlar mı size
“Bu adalet mı, hukuk mu?”
Çıkar dünyasıdır,
Kimi bir canavar,
Kimi bir azılı eşkıya olmuş,
Yaz tükendi mevsim kıştır, kar yağıyor
Nerde al, mor güller? Ciğerim kanıyor
Aladağ’da boran, fırtına, duman var
Hiç halım kalmadı, gözlerim ağlıyor
Çıktım yollara seni arıyorum yâr
Yüreğimde sana olan bir özlem var
Ey kurban olduğum sen gittin gideli
Dere, tepe, bozkırlar, yüce dağlar kar
Yine zor bir gündür, dörtnala geliyor
Karakış yamandır, göz gözü görmüyor
Derelerde sis-duman, yerlerde buz var
Dinmeyen bir ayaz içime akıyor
Bir acı aktı yüreğime,
Ciğerim kanıyor,
Beynim zonkluyor…
Vurgun yiyen baharım
Gül vermiyor,
Yüce dağların eteğinde
Kış üşüdü, soluğum buz tutu,
Gök karanlığa gömüldükçe, dikenler kaldı elimde.
Mor menekşelere özlemim çok,
Bahar er gelsin,
Tüm dallar yeşersin…
Engerek yılanı süzüldü!
Çöreklendi zamana,
O irkiltici soğuğu
Tenimde dolaşıyor,
Umuduma, sevdama ağı bırakarak
Panzehirim, direncim ol, ilacım sen ol gizemim.
Ez helîyam ez kelîyam ,
Ji evînê pir bezîyam,
Gelo çima min direvî?
Min bizvire werê Nazya’m.
Bi xemgînî pir qêrîyam,
Ji evînê ez dirîyam,
Tu xezalî min direvî…
Birastî bo te girîyam.
Tu dil û hinavê min î,
Ev can û zimanê min î;
Werê xemla nav dilê min,
Kulîlka min roja min î.
Naziya min dil bîr neke,
Hêvîyên min xera neke,
Dil bêrîn û dil axîn e…
Min re bêbextîyê neke.
Nesekine werê ba min,
Evîndarim tu canê min,
Bi xelatî, bi diyarî…
Ramûsanekî bide min.
Roj çûava zehf tarîye
Berf û baran pir barîye
Dilê me de xwîn dikişe
Dorhêlê me av, herîye
Deşt û zozan me wêrane
Gundê me jî ber gulane
Zarînî ket nav zarokan
Derdê me jî zehf girane
Êriş anin Tirk û Ecem
Xwîn dikişe robar û çem
Gazî xortan û keçakin
Serok roje em herin cem
Bi salane Kurd bindestin
Pêtalên Newroz pêxistin
Kesan re koletî nakin
Êdî ala xwen derxistin
Tarî û şev ronahî be
Reşa şevan ser me rabe
Eemdimeşin şoreşgerî
Şefqa sibê bo me vebe
Yıldızlar dökülsün, güneş sonsun,
Dereler akmasın, ırmaklar kurusun,
İçim çok k acıyor, bir şeyler mi oldu?
Metin’im er gitti, bari erken dönsün.
Acıyan yüreğim düşmanlar hayâsız…
Patronlar-ağalar, zenginler insafsız!
Bedene çakallar, kurtlar üşüştü mü?
Tabipler, doktorlar, ilaçlar faydasız.
Hiç kimse durmasın, ardım sıra gelsin,
Polisler, askerler bize hesap versin,
Kardeşimin başı, gözü paramparça!
Metin vuran devlet yıkılsın, tükensin.
Esmerim, zeytin gözlüm
Karanlığı uzaklara döktüm
Kolundan tutum
Güneşi getirdim
Yusufçuklara
Böceklere
Çiçeklere
Defne, ardıç, çam kokan dağlarda
Dudaklarından baharı öptüğüm gün
Hep seni düşündüm, seni anımsadım güzelim
Canım
Kanım
Gözümün nuru
Gecemin sabahı
Çınarlı yaylalarda
Topraklarda teni kokan
Zümrüt yeşili çimenlere
Ellerimle senin ismini yazdım
Her dokunduğum gülü, çiçeği, kelebeği sen sandım
Şafak sancısıdır
Şakağında şaha kalkan
Alnında kızıl güneş açan
Kirpiklerine yıldızlar düşen
Kıvırcık sarı saçlarını göğe savuran
Ellerinde umut tohumları çimlenen
Davası davam, kavgası kavgam olan bacım
Yarandaki kan gülüdür, içindeki hain bir mermi
Ahu feryadımı duyuyor musun sen? Sakine yoldaş
