Edebiyat Bahcesi ağ günlüğü

Canı cehenneme rahat rahat uyuyanın
 Kapısını örtenin perdesini çekenin
 Cani cehenneme yüreği yalnız kendiyle dolanın
 Duvarları ancak çarpınca görenin
 Orda dağlarda birer birer mezarlık
Bulutlar kan salkımı sular toprakta
 Düğüm
Canı cehenneme
 Camlarında paramparça cesetler uçarken
Dünyayı tüketenin cani cehenneme
 Canı cehenneme
Ölüm hücrelerinde umutlarım sönerken
Aşkları tüketenin cani cehenneme
 Canı cehenneme başkasının yangınıyla ısınanın
 Evini ısıtıp yemeğini pişiren

“Deli Bal”, alışıldığı gibi kitapta yer alan bir öykünün adı değil. Karadeniz’de üretilen, çok az yendiğinde faydalı fakat dozu kaçırıldığında delirttiği söylenen bir bal çeşidi. Kitabın arka kapağında yazar tarafından verilen bilgilerden öğreniyoruz ki eser, hacmi ve içeriği kıyaslandığında deli bala benzediğinden bu adı almış.

B- Katılım Koşulları

Yalnız 12 Eylül’de Çok Güldük, Netekim!” başlığı bence biraz iğreti kalmış. “Anamın İncileri” başlığıyla öne çıksaydı kitap için bir avantaj olurdu. Çünkü kitabın içinde dernek tartışmalarını bir tarafa attığında kitaba damgasını vuran Ana’dır. Ana, sıradan bir insan olmasına rağmen her konuda cin fikirli, pratik zekalı bir kadın. Onun için de sorunlara çözüm üretiyor. Hastalanması da, doktora gitmesi de o pratik zekanın yansımasını hep gösteriyor. Işık saçıyor.

Bir varmış şiirinde peri tozunda koca bir çocukluk masalına yürüyor.
Çocukluğu dizlerinde portakal kokusunda tütüyor evlerinin damında.
Aceleci ve hemencecik dizeleriyle tez canlılığı ele veriyor kendini;
‘’ mültecinim/ Vatanım ol/….Tohum Olayım/ Ek beni,’’ diyor  Mültecinim şiirinde.