Mehmet Çobanoğlu ağ günlüğü

Dora gundê me zevîne
Demsala me jî havîne
Lê çavreşê, keça bedew
Navberê kendan devîne

Evîna min ne hindike
Kezeba min zehf tenike
Qet min nedin xeyîdanê
Yara min jî pir canike

Pez û berxan re şevîn e
Binîya mêrgên me avîn e
Yara min zû were ba min
Dilê min bo te nîvîn e

Qefa gundê me fire ye
Navçe me de du pire ye
Qaqizman’a me şêrin e
Sûk û çarşî nav de heye

Nav deşt û zozanên geşin
Hespên me jî henî beşin
Him rindin û pir çelengin
Her dem rehwanî dimeşin

Lê delalê gul, gulîlka baharê
Ez bendî te me were vê êvarê
Ji te re gîlî, gazindê min hene
Te çima ez xapandim bi her carê

Çav kilê, lêv ziravê baxçê gulan
Qaz û werdekê li ser hemû golan
Te dipêm dereng nemîne zû were
Bendewarê te me bi roj û salan

Lê bihuşta nav war û walatê min
Êşa evîna min ket dilê min
Ji cîhanê destê min neqetîne
Were bibe çare û dermanê min

Ez ketim ber bextê te min bîr neke
Germa evina dilê min sar neke
Sewda xunavê ye li min dibare
Lê ez guneme min belengaz neke

Çetin dağların eteğinde
Yüreklere
Acı sağan
Annelerin haykırışıdır
Dikenli yollarda
Arsız kurşunlara yakalanan
Umuttur, sevdadır, barıştır,
Yangın yerine dönen
Kanlı ellerde
Gökyüzü büründü zifiri karanlığa
Dertli, dermansız yaralar kanıyor tüm yüreklerde

Gülümsemeler tükeniyor
Ezen
Günahkar pençeler
Can alırken
Çocuksu bakışlarda
Acı
Korku
Uç verdi, yaşam eziliyor
Şengal kan revan içinde
Eller, ayaklar bedenler paramparça vayda vay

Berdila min mêla min tim ser te ye
Şert û merç dîsa kêfa min tune ye
Lê bedewê bese ji min nereve
Te fikar dikim rewşa te çawa ye
Çav û birû reşê, sikûm geşa min
Min re devken be bistîne canê min
Ez bê te dîn im û ez bê te gêj bûm
Te daxwazim çima nayê li ba min
Ax li min ax derdan e ez betilîm
Ji agirê dil ez dor xwe fetilîm
Piranî dost û dijmin min kenîyan
Bi dîsa reş û tarî yê xemilîm
Ez dimirim û ez diçim vê dan ê
Ketim ber bextê te ware heyran ê
Keça newq zirav û gula bejn dirêj

Dîsa me re koçberîye
Îro her der heşerîye
Baê sîtem ser me de hat
Kevir , kuçik me herîye

Ax fîxana dayikan e
Tim qirîna zarokan e
Em direvin şev û rojan
Ji zilma Misilmanan e

Koma wan jî hemû wehşin
Serê wan de kumên reşin
Destê wan de kêr û şûr in
Hemû gembol hemû cahşin

Gund û malên me ruxandin
Ji laşê me xwîn rijandin
Perestgeha me Laleş e
Can û malên me şêlandin

Êriş aîn wek guran in
Me qirdikin mecal nadin
Ev çi fêr e û çi tad e
Ew mêrkujên me Kurdan in