Bejn bilindê reng qemerê bedewê
Şêrina me, çavreşa me keça me
Gulîlka ser Qendîlê û Gabarê
Em bendê tene zû were zana me
Şervanê me lehenga doza Kurdan
Rizgarîya welatê me nêzîk e
Çavreşa me rû geşa me û canê me
Dilê bav û dayêkan zehf tenik e
Zîlan’a dilpolat piştvana gernas
Tu dizanin gelên Kurdan şîyar bûn
Êdî bese xulamî û nezanî
Qîz û xort, mêr û jin bi hev re rabûn
El vurmayın kanayan yüreğime
Yaram çok derindir merheme sürmeyin
Sılamdan ayrıldım yad ellerdeyim
Tek başıma kaldım bana gülmeyin
İflah olmayan bela beni buldu
Bitmeyen kederim, acım, derdim çok
Yıllar geçti asla yüzüm gülmedi
Kaldığım şu gurbette huzurum yok
Benim gecem, gündüzüm belli değil
Fakat içimdeki hüzün bitmiyor
Ben hep içten içe yıkılıyorum
Çok bekledim sevenlerim gelmiyor
Nice zamandır hep seni bekledim
Gel yiğidim gel seni çok özledim
Digel canım biricik yavrum digel
Yüreğimi sana saray eyledim
Yurdumuza çakallar, kurtlar doldu
Kandil’e gittin uzun yıllar oldu
En son bir mavzerli resmini gördüm
Yanında duran yoldaşların boldu
Biliyorum Kandil Dağı serindir
Başı yüce, dereleri derindir
Ey vatan sevdalısı fidan boylum
Gittin de gelmedin halin nicedir
Ne farklılıkları kabullenmeyenler
Ne de doğayı kirletenler
Asla samimi olamazlar
Onlar ki
Özü -sözü bir olmayan
Neyin doğru
Neyin de yanlış olduğunu bilmeyenlerdir
Onlar ki
Duygusuzlar
Kendi egoların kabartıp
Bir sürü şey uydururlar
Ancak bilinen bir şey var
O da
Onların icat ettikleri
Sürüp giden kirli savaşlar
İnandıkları
İdealizmin mesnetsizliğinden ibarettir
Biz kâh çarık giydik
Kâh yalın ayak gezdik
Şu düzende
Çok kez çıplak
Çok kez yırtık pırtık, yamalı dolaştık
Çok kez de ekmeğe, soğana hasret kaldık
Açlığımız için
Çok kez dağ, bayır dolaştık
Yenilecek bitki aradık
Bulamadık
Buzdan da fazla soğuk barınağımızı
Isıtmak için
Çalı, çırpı topladık
Ocak yakmaya
Biraz kav, bir nebze kükürt, az ateş bulamadık
Öyle bakmayın
Dış görünüşüme
Dipsiz gecelerde
Çok kere yüreğim yandı
Bağrımda
Yılların kanayan yarası var
Her soluk alış verişimde
Şu yıkılası düzene ahım var
Ne gecem gece
Ne de gündüzüm gündüz
Yalnız bana bir nebze umut kaldı
Onu da harcamak niyetinde değilim
Kim bilir
Zaman gelir
Belki bana bir şafağın gelişini müjdeler
Kendi ağında boğulan
Örümcek
Sıkışınca zehrini
Bedenine kusan
Akrep olmanı
Ya da yaşlanınca
Temel içgüdüyle sürüden ayrılıp
Ölüme koşan! Duygusal bir fil olmanı istemem
Ne olur, istinat duvarı gibi ol! Diren her türden bataklığa
Güneşi sağayım o ellerine
Ballar dökeyim diline
Hayranım şafak gibi yüzüne
Başımı koy o narin dizlerine
Sırf çiçekler sereyim yollarına
Ömrümü vereyim yarınlarına
Zeytin gözlü ceylan bakışlı dilber
Ne olur beni al o kollarına
Mavi göklere ismini yazayım
Arzularsan Kafdağı’nı yıkayım
Hem de tebessümüne çok muhtacım
Güzelliğini içime kazayım
Bana bahar bana yaz ol güzelim
Gel gidelim yaylaları gezelim
Bize ne güz ne de karakış olsun
Gerdanlığına inciler dizelim
Madem çıplak geldik dünyaya,
İhtiyaç var mı kapanmaya?
Her şeyi gören Allah’tan!
Hiç gerek var mi saklanmaya?
Doldur dost kadehini doldur,
Tanrının merhametti boldur!
Bu gece beraber içelim…
İçkimiz, şarabımız boldur.
Ben birkaç söz söyleyeyim mi?
Namussuzları sayayım mı?
Fırsatçıları, rantçıları…
Hak yiyenleri diyeyim mi?
Yüreğimizi herg edelim,
Hayallerimizi ekelim,
Az kendimizden bahsedelim!
Şafağa kadar bekleyelim.
