Bu havaları sevmek için bir neden arıyorum kahretsin ki yok.
Aklıma sokak çocukları geliyor, bir de o köprü altında yaşayan yaşlı kadın. Nasıl dayanır ki bu soğuklara, özellikle geceleri.
Bir gerekçe bularak oturmuştum yanına. “Dizimi köşeye vurdum" dedim.
Çöpten bulduğu elmayı, yıllardır yıkamadığı her halinden belli elbisesine siliyordu uzun uzun.
Kimseyle konuşmayan bu yaşlı kadın birden döndü "Ağrıyor mu?" diye sordu.
Bu diyalog çok hoşuma gitmişti. "Evet, çok ağrıyor" dedim.
Hemen koynunda bir şeyler aradı, poşete sarılı bir krem çıkardı. Lasonil'di, bitmiş gibiydi, eskiden beri sakladığı her halinden belliydi.
Lasonil'i işkenceden biliyordum. Uzun falakalarda ağrıyı dindirmek için iyi bir ilaçtı.
"Bu Lasonil" dedi."Heparinoid topikal bir ilaçtır, açık yaralarda kullanılmaz, ezilme ve burkulmalarda kullanılır. Lasonil, ayrıca kompresyon ile tedavi edilememiş yüzeyel flebitin lokal tedavisi için endikedir." demesin mi?
Evet deyip geçebilirdim, ancak bu köprü altlarında yatıp kalkan kadının bu denli derin tıbbi bilgisinin olması beni çok şaşırtmıştı. İngiliz konsolosluğunun arkasına bakan kaldırımda gördüğüm kadınla sohbet etmenin yolunu bulmuştum.
Ama bu kadar tıbbi terimi nasıl aklımda tutabilirim ki.
"Durur musunuz? “ dedim, “ ben bu terimleri aklımda tutamam ki, kalem kağıt çıkarıp yazmalıyım".
Birden irkildi. "Hayır" dedi, "beni maskara mı edeceksin el âleme?"
"Ama benim dizim çok ağrıyor ve daha birkaç gün geçmeyecek, bunları bilmeliyim ki, doğrusu ne ise öyle davranayım."
Gözlerime baktı uzun uzun, “Aramızda kalsın" dedi ve tekrarladı ağır ağır, bende yazdım.
Karşı büfeden tost aldım, birlikte yedik, Lasonil'i sürmek istedi, ancak bir şey olmadığını görünce güveni sarsılır diye, "Sana lazım olur kalsın, ben eczaneden alırım" dedim.
Birkaç gün sonra yine yanındaydım. Beni görünce sevindi. Tostlar eşliğinde bir kapının ağzına oturduk. Kapıda bir adam belirdi, "Kalksanıza kardeşim buradan, bir daha görmeyeceğim sizi..." deyince, ben gülümseyerek; "Tamam bayım, şu kaldırımda oturacağız," Adam "Hayır oturamazsınız orada da" deyince, "Oturacağız, müdahale et bakalım" dedim sertçe, adam çekinerek gitti.
Uzun sohbetler ettik teyzeyle "Vatel International Hospitality School" mezunuymuş, Fransa'da 23 yıl kalmış, Ülkesine yararlı olmak için gelmiş memlekete.
Anarşistmiş, hem bilinçli bir anarşist. Ben "Bakunin" dediğimde hayır asıl Anarşizmin babası Proudhon'dur deyince anladım derinliğini.
Çapa Tıpta çalışmış bir süre. Ancak, söylenen formalitelere uymuyormuş. Sonra yönetim ondan, o da yönetimden rahatsız olunca sokakları tercih etmiş, gidecek bir yeri ve kimsesi yokmuş.
Bir ay oldu yok yerinde. Gece boyu dolaşmadığım köprü altları kalmadı, o gizemli anarşist yok hiç bir yerde. Bir anarşistlik yapar diye endişe ediyorum.
Her gece yarısı, her yağmur yağdığında, keder gibi oturuyor düşlerime o anarşist kadın.
(Benim insanlarımdan)
