Öğrencilerin barınma yani Yurt Sorunu, üniversite dünyasıyla çok yakından ilgili olduğu için gelin bu konu hakkında düşüncelerimizi paylaşalım.
Bir anne, baba, dede, nine, dayı, amca, teyze, hala... oğlunun ya da kızının üniversiteyi kazandığında sevinir ve çok da mutlu olurlar. Bu sevinçlerini herkesle paylaşmak isterler.
Bugün evliliğimizin tam tamına 37. yılına adım attık. İyi günde de kötü günde de hep yan yanaydık seninle. Kızdık, kırıldık, anlayamadık birbirimizi bazı zaman ama bildiğimiz ve emin olduğumuz tek şey birbirimizi gerçekten çok sevdiğimizdi. Bir de bu evliliği daha güzel hale getiren iki güzel filiz, çiçek (Ayça Sinem, Ezgi Gizem adlarında) kızımız var.
Kızımız Ayça Sinem Açar evlendi, mutlu bir yaşama adım attı... Bir *damat oğlumuz İsmail Açar; bir erkek prens (K. Toprak) bir de kız prensesimiz (Doğa Masal ) olmak üzere iki de torunumuz var.
Benden iki yıl önce
Babamın yaşayan dördüncü çocuğu
Olarak doğmuşsun…
Hangi ara
Büyüdü korkusuz yüreğin
Sığmaz oldu kafesine
Aldın başını gittin
Girdin halkın hizmetine be abi
Aynı evlerde oturur
Birlikte düşünür, yaşardık
Aynı sevinçleri yaşar
Aynı üzüntüleri paylaşırdık
Yazın yakıcı sıcağından
Kışın soğuk ayazından
Almışız nasibimizi
Havva Ana’nın kucağında
Görmüşüz tarlayı,
Tırpanı ve harmanı
Tüm çaba karın tokluğu
O zaman kalkınır benim Türkiye’m
Planlar yapılır denkli detaylı,
O zaman kalkınır benim Türkiye’m.
Müfettiş öğretmene bilgi sorarsa,
Öğretmen müfettişe saygı duyarsa,
Halk yararına fikirler uyarsa,
O zaman kalkınır benim Türkiye’m
Eğer yanaşırsa aşırı uçlar
Herkese faydalı aydın bulunuşlar,
Tempoyu tutturursa tüm kuruluşlar
O zaman kalkınır benim Türkiye’m
Bürokrat vatandaşa etmezse oyun,
Vatandaş memura bükmezse boyun,
Her işe ehli olursa tayin
O zaman kalkınır benim Türkiye’m
Bugüne kadar Kamu Kurumlarında açılan ihaleler ile temizlik, bakım, onarım, garson, aşçı, güvenlik gibi hizmet işleri için taşeron firma tarafından eleman tahsisi yapılıyordu. Alt işveren veya taşeron firmanın elemanı olarak görülen işçiler aslında Kamu Kurumlarında devlet memurları ya da işçileri ile yan yana çalışıyor fakat aynı haklardan yararlanamıyorlardı.
AKP’nin “Seçim Vaatleri”nden olan taşeron işçilerinin kadroya alınması başbakanın ve ilgili bakanların açıklamaları ile bir iki ay içinde gerçekleşmiş olacak.
İşte yine bir Cuma, Şubatın ortası, evvelsi gün Ankara’da vahim bir terör olayı yaşadık. Yükselen simsiyah dumanlar Ankara'nın her tarafından görülüyor… İnönü Bulvarı'nı Dikmen Caddesi'ne bağlayan Merasim Sokak'ta askeri servis araçlarının geçişi sırasında patlama meydana geldi. Saldırıda 28 kişi yaşamını yitirdi, 61 kişi yaralandı diye alt yazı geçiyor TV’lerde.
Bu vesile ile ölen yurttaşlarımıza başsağlığı, ailelerine taziye ve sabır, yaralılarımıza geçmiş olsun, acil şifalar dilerim.
Hastane bahçelerinde yaz sıcaklığında, kış soğuğunda perişan olan, yağmurda ıslanan, güneş altında kavrulan, asıl derdi şifa ararken olumsuz koşullar nedeniyle daha da zor durumda olan hasta ve yakınlarının sefil yaşamları ne olacak diye hiç düşündünüz mü?
Tek başına bile bu kelime, her insanda şüphesiz farklı ve derin duygular uyandırıyor.
Kimilerinde hüzün, acı… Kimilerinde huzur, sevinç, mutluluk…
Hele bazıları da var ki, tebessüm edip geçebilecek kadar kendisinden emin ve bir o kadar da güçlü.
Sadece görünüşte mi öyleler, yoksa gerçekten mi güçlü bir yapıya sahipler gelin hep birlikte masaya yatıralım, tartışalım... Ne dersiniz?
Belki de her ikisi de…
Her neyse...
Bizim en büyük eğlencemiz sokaklardı; kapı önlerinde hep beraber oyunlar oynamaktı. Sokakta oynamak diye bir kavram vardı yani. O zaman Caferlerde, alış veriş merkezlerinde buluşmazdık. Okula arkadaşlarımızla gider, birlikte çıkar, yine güle oynaya dönerdik… Servis aracımız yoktu. Gerçi servise verecek paramız da yoktu. Lükstü bizim için. Çantalarımızı kaldırımlara koyar oyuna öyle dalardık. Annelerimiz ya da aile büyüklerimiz bu durumu bildiklerinden bizlere ekmek arası bir şeyler hazırlar gönderirdi.
"Edebiyat Bahçesi Blog" ailesinde olmaktan mutluluk duyduğumu bilmenizi istedim. Ve sizlere “Merhaba” diyorum. Yeni bir dost eli gibi uzanır sanki size...
Daha bir gün evvelinde sarmaş dolaş olduğunuz eski yılınızda eski bir dost gibi veda eder sessizce...
Tıpkı daha önceki yıllarınız daha önceki dostlarınız, arkadaşlarınız gibi...
Yaşımız kadar dostlarımız oldu bu hayatta...
Ve sizin kaçıncı bilmem ama benim tam 53... dostum 2016'im... Eski dostlarım gibi çok bir anlam yüklemeden karşılayacağım bu kez seni...
