bir gün bir başka nar ağacının dibinde yine
bir başka
çocuklar
türkiye’yi konuşacaklar.”[2]
“Zat-ı Şahaneleri” diye anılma hevesindeki totaliter dayatmanın zor zamanlarından geçiyoruz. Yalan(lar) yerle yeksan olurken, “büyüsü” bozulan birçok şey yeniden biçimlen(diril)iyor.
“Büyüsü” bozulan şey, “yetmez ama evet”çilerin, “açılım”cıların liberal beklentileriyle, totalitarizme yelken açan “demokrasi” söylenceleridir.
fêkiyan nagirin.”[1]
I.1) SYKES-PICOT BELASI
I.2) ABD KAPANI
II. AYRIM: “İRAN” DEYİNCE
II.1) STRATEJİK KONUMU (İDDİASI)
II.2) ABD’DEN T.“C”YE
III. AYRIM: IRAK’TAKİ DURUM
III.1) ABD İŞGALİ
III.2) LABORATUVARDA ÜRETİLEN İŞİD VİRÜSÜ
III.3) KÜRT AKTÖRÜ
III.4) IRAK’TAKİ İRAN FAKTÖRÜ
“Kötü’ye bir kez yol verdin mi, artık kendisine inanılmasını beklemez”...
“İçinize sonsuz cesaret dolduran, gerçek düşmandır”...
“İyi, bir yanıyla rahatsız edicidir”...
“Ders sensin, ne yazık ki, etrafta öğrenci yok”...
“Bir noktadan sonra vazgeçmek olanaksızdır. Erişilmesi gereken nokta da, orasıdır”...
“Çevremizdeki acıları bizim de çekmemiz gerekmektedir”...
yapamayanlar yapmayı öğretir.”[1]
Resim sadece resim değildir; içinde müzik, şiir, acı, mücadele ve isyan vardır.
Ve o, bu zenginliğiyle tarih boyunca akar gider.
Böyle olması, resmin önemini ortaya koyarken; bu önem post-modern zamanlarda daha da artmıştır.
Kolay mı? Post-modern milenyum insan(lar)ı yapısökümcü (ve nihai kertede a-politik) özellikleriyle interaktif ile hiperaktif arasında salınan belirsizliktir.
‘Euro 2016’ ile bir kere daha gündem maddesi olan futbol meselesine dair diyeceklerime; “Entelektüellerin ya da kendini entelektüel zannedenlerin içinde yer alan bir kesim futbola iğrenç bir şeymiş gibi bakma geleneğine sahip,”[2] türünden ucuzlukları dikkate almadığımın altını çizerek başlamalıyım.[3]
Ekim’in Lenin’i, Lenin’in Ekim’i insan(lık) tarihini var eden destanların en önemlilerindedir.
Farsça “daistan” sözcüğünden türetilen; kadim Yunan’da “epos”, batı edebiyatında “epope” adı verilen destan, “gerçeküstü” denilenin gerçeğe, “ütopya” denilenin tarihe tahvil edildiği insan(lık)ı yeniden yaratan devrimci praksisin kaldıraçlarındandır…
Destan(lar), cüretkâr insan(lar)ın “olağan”a başkaldırıp, “Vurun ulan vurun, ben kolay ölmem” diye haykırdığı olağanüstü yaratıcılıktır.
Gereklidir; vazgeçilemezdir…
I.1) OLAN(’IN HİKÂYESİ) NE?
I.2) SORULAR, SORUNLAR
I.3) KİMİ SAPTAMALAR
I.4) 15 TEMMUZ BAĞLAMI
I.5) “HİZMET” (GÜLEN) HAREKETİ
I.6) ABD FAKTÖRÜ
II. AYRIM VEYA POLİTİK ÇERÇEVE:
DARBE GİRİŞİMİ
II.1) DARBE SONRASI DURUM
II.2) ERDOĞAN (AKP) HAYRANLIĞI
II.3) ORTAKLIK(LARI)
Sömürgeci Siyonist İsrail, emperyalist ABD saldırganlığının Ortadoğu’daki işgalci/ terörist üssü ve Filistin’in kâbusudur.
Rakan El Mecali’nin “Balfour Deklarasyonu, Filistin’de Yahudilere ulusal bir vatan tesis edilmesi için çalışılması vaadini içeriyordu. Bu amaç deklarasyonun birinci şıkkıydı. İkinci şık da dönemin Britanya Başbakanı Arthur James Balfour’un şu vaadiydi: ‘Britanya, Filistin’deki Yahudi olmayan toplumların çıkarlarına ve haklarına zarar verebilecek hiçbir çalışmada bulunmayacaktır.’
gülmek aktif protesto.”[1]
“İnsan o kadar acı çekti ki, gülmeyi yaratmak zorunda kaldı,” vurgusuyla, “Belki de bugün hiçbir şeyin bir geleceği olmasa bile, kahkahamızın geleceği var,” diyen Friedrich Wilhelm Nietzsche gibi düşünenlerdenim.
Evet, her dik duran gibi, gülmeyi önemserim; gülmenin bir meydan okumak olduğundan şüphe duymam ve Kanadalı felsefeci John Ralston Saul’un, “Otorite sahipleri mizahtan nefret eder,”[2] saptamasına büyük önem atfederim.
“Neden” mi?
