Seni sevdiğim için
Eteğimin ucunu bırak
Yalnızlığa bırakmalıyım seni
Acı çekmelisin
Yanmalısın
Ağlamalısın
Özlemelisin
Ama illa yaşamalısın!
Büyümelisin
Büyütmelisin
Beni, bizi anlatmalısın
Bizim son sözümüz olmalısın
Hesabi sen sormalısın
Her ne olur ise olsun, kim olduğunu unutmamalısın…
Sen... Sen yavrum Dersimlisin...
Sen... Kürt çocuğusun
Ve sen, benim yarınımsın
Dersim yanıyor
Bizi katlediyorlar ama sen bunları yaşamalısın.
Eteğimi bırak
ölüm çocukları dışarıya oynamak için çağırdı…
daha annesi ile tanışmayan bebekler
bebeği ile tanışmayan taze gelinler
uykusunda uyuyan yaşlılar
yorgun eve giden babalar, esler
sakin bir barışın içinde
faşistin bombası gül gibi açtı
al mora boyandı tüm umutlar
tek gözyaşı oldu saniyeler içinde
dualar sadece ezgilerde artık
isimleri kimlikleri belli değil
bilinen tek şey
masum insanlar buhar olup uçtular
onlar birer güvercin bile olamadı
zamansız gelen teklif değildi
zorunlu gidiş idi
insanlar yeniden savaşacaklarmış.
sancısı durdu bulutun.
dalgalar ürperdi
ormanlar sustu
iniledi toprak,
bir göpçüğe çekildi rüzgar.
yeryüzünde grev var.
evrende yankılandı sesleri
ciğerlerinden sökülüp:
yeteer!
şimdi barış zamanı
çiçek açacak delikanlılar
Namertler, namussuzlar çoğaldılar
Halklara ait her şeyi çaldılar
Yetimi, yoksulu hiçe saydılar
Ülkeyi soydular, yağmaladılar
Hak yiyenler gemicikler aldılar
Denizlere, deryalara saldılar
Kıldıkları namazı unutarak
Eğlenip zevk û sefaya daldılar
Kimi altın çalmış kimi de gümüş
Soyup, sömürerek köşeyi dönmüş
Şu millet aç, perişan, melül, mazlum
Halk bir parça ekmeğe muhtaç olmuş
Dağlar çürür, sular çürür, yel çürür
Yaktı viran etti halkın bağını
Sevda çürür, sevgi çürür, gül çürür
Uçurumlar suladı gözyaşlarımız
Sırça köşke yetmedi taşlarımız
Ama eğilmedi dik başlarımız
Beden çürür, ayak çürür, kol çürür
Elendi günlerden gecenin izi
Kimileri dumana kattıydı tozu
Biliriz çok sürmez yalanın pozu
Günler çürür, aylar çürür, yıl çürür
Gün olur bir boran sallar dünyayı
Ayaklar baş olur çeker halayı
Emekle döşenir şafağın rayı
Kazma çürür, kürek çürür, bel çürür
Gelinciğim
Sevdiceğim
Biricik yavrucuğum
İçindeki yaran azmış
Ciğerine soğuk dolmuş
İnliyorsun feryat-figan
Derdin beni bitiriyor
Gözlerimden yaş akıyor
Sel sel olmuş kan çağlıyor
Ey canımın parçası
Çilemize ağlıyorum
Göğsüme süt doldu emmiyorsun
Üşümene üzülüyorum, acınla kavruluyorum
Van’a uğrayan zalim felek, sakın bebeğim alma benden
Çırılçıplak döşünde adamın
Zulümden doğan bir yangın vardı
Yığılmış taş duvarın dibine
Perdelerini kapamış yalnızlığının
Uykusuz ve yorgundu kaç zamandır
Gözlerine işlemiş kokunun rengi
Oğul acısı kan kırmızıydı
Bütün şehirleri dolaşmış tek tek
Ankara İstanbul İzmir
Tenine yapışmış gibi
Bulutlar hep taşımış aynı kokuyu
Ve türküler
Hep aynı acının notalarına basmış
Ve gözyaşları adamın
Hep aynı acının renginde akmış
Uzat aklındaki kalabalığın sesini
Susturalım sevdasız konuşanları
Ay giderken gözlerimizde kalalım
Karanlık akıllarda tatsız dillerde
Yanan masumiyetimizin külünden
Yeni günlere baharla doğalım
Ağırlığıyla üzerimizden geçen yıllara inat
Ömrümüzün kapısını çalan güneşle uyanalım
Yarınlara özgürlüğe sevdayla sarılalım...
Aştık boydan boya aşk denizini,
Gönül yangınında kavrulduk, yandık.
Yıldızların bulduk yerde izini,
Bir newroz sabahı közde uyandık.
Diktik soframıza aklın gülünü,
Kırdık sazımızın paslı telini,
Azat eyledik biz gönül selini,
Feleğin çarkında çırpınan candık.
Açtık kapısını güzelliklerin,
Yıktık köprüsünü gamın, kederin,
Yunduk ışığında gizli fenerin,
Mutluluklar yüklü donuk bir andık.
bir zılgıt çektim öfkemin sesinden
dağdan dağa yankısı gezinir hala
yoldaşlarım zulmün nişangahındayken
anaların ağıtları sınırları aşarken
gözümün gördüğünü inkar edemem
isyanım halaylarda zılgıta dönüşür
zılgıt ile isyanımı haykırmak isterim
düğün dernek ile kendimi avutamam
halaylara isyanın sesini katarım
öfkemin coşkusuyla çıkarım halaya
