sen en parlak yıldızımdın,
binlerce yıllık uzaktan sana bakardım
denizlerin mas mavi,suların duruydu
yıkanmaya,arınmaya geldim,
sen yoksun.
gözlerimi kamaştıran yıldızım
ta uzaklardan hayran olduğum
saman yolunda hayalini kurduğum,
binlerce meteorla çarpıştım
yara bere içinde geldim
sen yoksun.
karı delip açan çiçekleri gördüm
fırtınaya direnen dağ ardıçlarını
kayaları oyan hırçın ırmaklarını
vadiler yaratan coşkulu derelerini
bir yanı çiçek açmış bahar
ben bir dağ ardıcıyım
uçurumda yaşarım
kayaları çatlattım
kökümü derinliklerine sürdüm
suyumu kaya çatlağından alırım.
arkadaşım dağ keçisi
birde yuva kurmuş kartalım var
birde anka kuşu uğrar iki kez
bir son baharda,bir ilkbaharda
seni anlatır masallarda.
sen yabani bir taysın
uçurumlara gelme
sana çayır çimen düzlükler gerek
uçsuz bucaksız stepler
deli çayların aktığı vadiler gerek.
canım yandı,ruhum tutuştu
sıtmaya dönüştüm tekmil
titrerim acıdan,kederden
teselli bulmak ne mümkün
dostun haksızlığı kılıç gibi böler beni
dostumu kaybetsem,harabeye dönerim
yıkılır,viraneye döner gönül
uçurumdan düşmüş gibi olur
ruhum iniler,beden sızılar
yoldaşın haksız algısı taşa çalar beni
şirin sözler,ela gözler
tatlı diller,havada asılı kaldı
baskılar,yasaklar çiğnedi ekinleri
çayır çimen,çiçekler kurudu
dostun öfkesi yaktı kül eyledi
tarihten geliriz yükümüz ağır
geleceğe taşırız insanlık özünü
pürüzsüz yüzlerde masum gözlerde
dünyamızı gösterdik cümle aleme
yüzümüzün akıyla geldik bu güne
zulümün kahrını gömdüğümüz düne
emeğimiz kanıttır yaptıklarımıza
hayatın güzelliklerini biz işledik ellerimizle
ellerimizle ördük giydiklerimizi
ellerimizle süsledik düğün halaylarını
özümüzden gelir yaptıklarımız
hayatı yeniden üretiriz emeğimizle
Analar
Senin hoyrat ellerinde,
Gelincikler gibi solan.
Kuşlar diyorum kuşlar,
Kendini yeyip, tüyünü tükürdüğün.
Göğsüme sakladım birini,
Yanılıp dalına konmasın.
Derken, kör kuyulardillendi;
-Ne duydularsa yanıldılar,
Ey, kör kuyular..
Yarı aç yarı çıplak,
Çocuklar üşümesin…
Her yer ayaz her yer kar!
Yiğitler diyardır,
Deprem görmüş olan Van.
Yüreklerde dert,
Yüzlerde nice hüzün var;
Konteynerler şahittir,
Devlet ferman yollamış…
Teller sökülmüş, cereyan yok,
Lambalar yanmıyor her yer zifir karanlık.
Tutuştu öksede akıtılan kan
Kanlı yıldızları öfke ürküttü
Yüreklerde kuyulanan uğultu
Taşırdı bardakta son damla sütü
İhanet süzüldü oturumlarda
Yalama kalemler kör yorumlarda
Çığlıklar, kuyusuz uçurumlarda
Yırtıyor kapısız her tereddütü
İnsanın yazgısı kitli pimlere
Yarasa telâşı sinmiş timlere
İşkenceler akar dar resimlere
Bu borsada eller vicdan öğüttü
Minnet pazarında panik ezildi
Biraz şehlaydı
Yakışıyordu ama
İncecik yüzüne firuze gözleri
Çok yakışıyordu
Bir kente bakardım
Bir onun gözlerine
Kent mavileşirdi
Ben uçardım
Akdeniz rüzgârları vururdu yüzüme
Hazin bir ezgiydi
İnce dudaklarında sevda
Çağırırdı
Usulca konardım dallarına
Kanatlarımda mavisi çoğalırdı gözlerinin
Manisa.
Usulca bir rüzgâr essin
Bedeninden
Ellerime
Kokun dağılsın
Arasına
Ben soludukça
Zerrecikleri içime dolsun
İki dudak kıvrımlarından
Bal tadından nağmeler aksın
Sevda yüklü yüreğimin tama orta yerine
Zeytin karası gözlerinden
İçime
Işıklar saçılsın
Kirpiklerin değerken sineme
Yanağından güller derleyip öpeyim
Hep közünle, ateşinle harlanarak yanayım
