Unutamadığım günlere
Doldurdum cemalini,
Gözleri karam,
Yâr!
Hep seni sevdim,
Yüreğimin çeperine adını kazdım,
Yanı başına da Cîzra Botan yazdım.
Sevdan…
Beni mecnun eylerken,
Yoksulluk!
Süründüre dursun,
Bağrıma bastığım taşlar…
Acıtsa da yüreğimi;
Efsun bakışlım asla unutamam seni,
Zulmün diyarında bulunan o Kanîreş’ê.
Hastalığımın en etkili dermanı,
Dağlarında misk-i amber,
Gülü kokan
Ülkemin
Bülbülü, kekliği, yeşilbaşlı ördeği…
Sırtında pabuçsuz, çorapsız
Saçı alabros çocuğuyla
Yıkılan, yakılan...
Bombalanan
Kendi köyünden kovulan
Gözleri katran karası gelinin
Zülüfleri, saçları
Densizce, soysuzca askerlerce yolunmuş
Yaşadıkları, unutulmayacak hiçbir zaman
Emek kutsaldır! zincir vurulmaz
Bize doğan kızıl güneş batmaz
Ey soysuzlar, densizler duyun bizi
Direnenler asla esir alınmaz
Yaşama can katan emekçi, işçi
Hayatı seven köle, serf, çiftçi
Sizler ormancı, madenci, demirci
Sömüren düzene vurun çekici
Rençperdir arpa, buğday ekip-biçer
Yanlışlardan kaçıp doğruyu seçer
O da baş kaldırırmış bozuk düzene
Barikatları yıkar aşıp-geçer
Kimi kısa kimi de uzun boylu
Hepsi asaletli hepsi de soylu
Onlar boyun eğmezler hiçbir güce
AYKIRI KÖŞE`den
Utanmıyormusunuz?
Neden hep çocukları bulur,
Neden hep çocuklar bulur o misket bombalarını ?
Kürt`mü dediniz ?
Bir vardı
Bir yoktu o yazılı tarih kitaplarımızda.
Rum,Ermeni,Yahudi...
Zaten;
Üç yani sarılı Denizler de
Buharlaşıp gitmislerdi çoktan...
Peki ya "ötekiler"i ?
Secereleri okunmaz,sorulmaz adları bile...
İster derviş ol şeyh ol, ister âlim
İster, dilediğince hacca git, gel
İster keşiş ol manastırlarda kal
Yeter ki bana ilişme be zalim
Cennet ile cehennem de senin olsun
Mescidi aksa, mescidi haram da
Zemzem de şarapta, bal denizi de
Huriler, periler yanına dolsun
Çalıyorsun, bari yalan söyleme
Ahlak fukarası gurursuz, densiz
Dünyaya, doğaya dokunma yeter
Katil meczup, çağdaşlığı eleme
Ben kendi halime bırakılmasam
Çan sesi de kulağıma gelmesin
Erguvani
Hoş günlere
Yakılan ezgilerdir
Çobanların kavalından
Umut olup yüreğime feyezan eden
Sevdamı göğün maviliğine teyelledim
Yağmur olup yağsın bolluk, bereketli günlere
Filizlenip-yeşersin tüm başaklar büyüsün diye
Hevesle koşuyorum
Renkleri göz kamaştırıcı
Kanatlarından bahar kokan
Su perisi diye adlandırdığım
Yusufcuklerle göğün maviliğine
Pupa yelken açarak en güzel ezgilerle
Yaşama hayat katan tüm nasırlı eller hatırına
Harman yerinde geceye karışan alın teridir
Alana dengê mine
Dîsa li min holane
Ji kend û newalan de
Qêrîna dilê mine
Derde û kule li min
Sitara min jî nema
Dibe ku ez dimirim
Ka keç û ka lawê min
Vê danê min lêdane
Hovîtîyên sosrete
Xwîn dikişe canê min
Ji kêrên neyarane
Ez hesîyam bêbextan
Tirk û Fars û Ereb’an
Zehf tirsekên û tolin
Êrîş anîn her wextan
War û şarin têdane
Axa hemû gelane
Ji kes û sor û zeran
Rengên gulan navdane
Ji raperîna mine
Dünde bıraktığım yerden
Çırpınıp dururum içinde düşlerimin
Bazen
Bakışlarım takılıp kalır
Bakışlarına bir perinin
Bazen
Dövüşür kanlar içinde düşerim
Koşarken arkasından Güneşin
Serilirim sokaklara
Ne bir taht isterim altımda
Sırtına çöreklenip halkımın
Ne içinde fitne dolu saraylar
Abartılı bir kimlikte istemem
Şanla şöhretle başlayan filan
Düşlerimin içinde
Ne yerler var yaşanacak olan
İnsan kimliği yeter
Girebilmek için kapılarından
Nerede bir şiir okusam,
Nerede bir şiir okunsa,
Yüreğim sızlar,
Gözlerim dolar,
Gözlerim akar.
Çaresizlik de insana özgü
Bırakın, çaresizlik hakkımı kullanıyorum
Sizin olsun
Acıları erteleyen tesellileriniz
Dibine kadar yaşamalıyım AN'ı
Biriktirilecek acılarım yok benim
Birikmiş isyanlarım var
Dediğin gibi;
"Bağdat'lı çocuğun çığlığı meydanlarda
Öfke dolu bir haykırış, bir taş, bir ateş
ki hıncımız yanan çocukların acısı kadar büyük"
"Her ölüm, erken ölüm"
Akmaz şiir
Kurur koyaktaki dere
İnmez dağlara yıldızlar akşamları
Yürümez gülün damarına bülbülün zarı
Ay küser
Kim alır
Güneşin saçlarına biriken tozları
Kim söyler
Kim anlatabilir sevgiliye
Gönüllerde saklı duran sözleri…
Kim vurabilir katilin yüzüne
Çığlıklarını çocukların
Kim çağırabilir
Şair gibi türküsünü denizin…
