Şiir

tomurcuk tomurcuk gül kokulu filizlerimiz
dal gibi yaprak gibi düşerler toprağa
daha yeni açmış çiçekler gibi
hassas kırılgan narindiler
dolu vurmuş gibi korumasız
daha yeni girmişlerdi siperlere
coşkuyla umutla ikirciksiz
gözleri cephede kulakları varoşlarda
her miting her yürüyüş batramdı. 
dalımızdan koparılmış kızlarımız oğullarımız
yangın gibi kül eder düştüğü yeri
kimimiz dayanır kimimiz dayanamaz
sabır taşı gibi çatlarız

sen en parlak yıldızımdın
binlerce yıllık uzaklıktan sana bakardım
denizlerin masmavi,ırmakların duruydu
yıkanmaya arınmaya geldim!
sen yoksun.
gözlerimi kamaştıran yıldızım
ta uzaklardan hayran olduğum
saman yolunda hayalini kurduğum
binlerce meteorla çarpıştım,
yara bere içinde geldim
sen yoksun.
karları delip açan çiçeklerini gördüm
fırtınalara direnen dağ ardıçlarını
kayaları oyan hırçın ırmaklarını
vadiler yaratan coşkun derelerini gördüm.
biryanın çiçek açmış bahar