Şiir

Mavinin rengine boyar kanayan düşlerini kadın
engin düşünceler de kırlangıç yüreğidir bazen
pırpır eder sol göğsün altında bir yer
Ne düşündüğünü bilemezsin o an
Çünkü bir kadının ne düşündüğünü
Kimse bilemez…
Belki de kuşların, çocukların ve kelebeklerin
Diyarında gezer sessizce
Kırılgan bir umut taşır gözleri
Biraz da hüzündür bakışları
Oysa kadın aşktır
Hayatı yaşanılır kılan
Cehenneme dönen dünyamız da…/Murat Özgöl

Narçiçekleri taşır Dicle’ye Fırat
Mem u Zin’in gözlerinde tutuşurken aşk.
Aşk ki künyesidir yüreğine kazılan yiğidin
Okunur söylencelerde, dengbejlerin diliyle.

İçinde güneş taşıyan çocuktur Vangölü
Sereserpe uzanan Tamara’nın düşlerine
Bir isyan çığlığında…
Ve ninnidir Geliye Zilan annelerin dilinde
Kaç çocuk yetim büyüdü
Kaç uyku bölündü kan ter içinde.

yavru bir kedi gibi
annemin koynuna saklardım düşlerimi
tırmalarken yoksul sokaklar yüreğimi...

tezek sobasında kaçak tütün kurutur
içine düşlerini sarardı babam
ve nasırlı ellerinde
yorgun bir hayat yaşlanırdı......

sonra saklambaç oynardık
sobelenmezdik hiç
saklandığımız yerde büyürdük usul usul.../Murat Özgöl