Heybelerinde Ateşten Düşler taşıyan çocukların...
Şairin heybesinde saklı kalmış gizli tarih, ezber bozan dizeler,
Savaşa inat gülümseyen çocuklar ve adları isyanla,
Darağaçlarıyla sembolleşmiş büyük dedelerin,
Pirlerin, dengbejlerin destanları var....
(Tanıtım Bülteninden)
Kadim halkın evladını kendisine konu aldığı için sevinçli hiçbir anına rastlamıyoruz. Ve insanı bir kimlik arayışına götürüyor. Romantizim, sosyoloji, felsefi ve psikolojik ögelerle romanını daha da zenginleştirmiş. Ekseninde ise insanlık var. Yerel adetlerimizi önemserken, yer küremizin bir parçası olduğumuzu da hatırlatıyor bize. İkinci baskısını yapmış olan Babil’de Sürgün adlı roman, bizi doğunun sihirli topraklarında dolaştırıyor.
Okudukça gördüm ki bende geçmişin o dehlizlerinde dolanıyorum. Demek ki düşünüyorum acılar, umutlar, sevinçler hep aynı Elif. Farklı olan, alanların ve sorunların yola çıktığın insanlarla farklılaşması. Amaç ikisinde de bir. Düşünce, anlayış, kültür ve ideolojilerinin farklılığı, farklı sorunları da beraberlerinde getiriyor. Evet, Elif Arkadaş! „Örselenmiş anılarında, Nene’ne göre; „sevginin her derde deva“ olduğunu yazmışsın. Sana göre de ,“sevginin bitmesi dünyanın yıkıldığı an olur“ demişsin. Bugün dünyaya bakıldığında doğru söylüyorsun.
Birinci kapı havayı çağırdı
İkinci kapı ateşi çağırdı
Acının ve ölümün kucağındaki İstanbul ona sığınmış aşk çocuklarıyla beraber yitirdiği erdemini geri ister. Bu aşk çocukları sürekli ezber bozarlar. Sevdikleri için o kim? demezler de, o ben, derler, üstüne basa basa.
Biliyoruz ki Mevlâna belki de İslam dininde dans eden ilk erkek.
Mevlevî'nin dönüşü, Bolero'nun ezgisi gibi; tekrarı olmayan tekrar.
