Heyhat hayat zor
Savaşlar geri geldi
Barış
Hayal oldu
Bitmiyor gözyaşları
Yine yürekler yanıyor
Faaliyetler, niyetler kötü
Yazık, umutlar tüketiliyor
Yalanla, dolanla icraat olmaz
Halka atılan büyük bir kazıktır
Kısaca, henüz geride kalan bir şey yok
Yüreği dert yüklü
Yanakları ateşten gül
Gülümsemeleri çoktan tükenen
Gözyaşları çağlayıp akan
Başında kara bulutlar uçuşan
Acısı dağları eriten
Çilelim
Maviş gözlüm, hilal kaşlım
En sevdiğim yerin
O gamzelerin
Düşmanlardan hiç erdem bekleme
Şu yaşanan cehennemde yanıyoruz
Çektiğimiz bitmeyen acı, kahırdır bizim
Kardır-kıştır şu dağlar yol vermiyor
Yavrum çok hasta, yüzü hiç gülmüyor
Hep acı, dert içinde kıvranıyor
Zalim kaymakam araç yolamıyor
Yorgun dizlerim dayan daha dayan
Yükümde canım yavrum var
Yan yüreğim yan, için için hep yan
Torbam soğuktur içinde ölü var
Yavrum, derdine derman olamadım
Çok bekledim hekim, doktor gelmedi
Hayli yürüdüm şehre varamadım
Rüzgâr esti, kar yağdı üzerine
Emsali olmayan sevgini soğurdum
Bağrımda büyütüyorum
Yaran benim için
Istıraptır, derttir
Mezarım hazır
Ölüm içimde
Senin için ölmeyeceğim
Şafağını, gülünü, goncanı görmeden
Umutluyum halen
Her yer alev, ateş
Köyler yakılmış
Yıkılmış olsa da
Elbet şu kirli savaş bitecek
Istırabın zinciri kırılacak bir gün
Artık hiç çocuklar öldürülmeyecek
Yunulmayacaklar gözyaşlarıyla
O küçücük narin ve taze bedenleriyle
Yüzündeki gülümsemelerdir
Ölümüne özlediğim
Aydınlığın tayfıdır
O güzelliğin
Lepiska saçlarını tara
Haziran’da
Göz kamaştıran şıklığınla gel
Gel, gül yanaklım
Zülfünü dağıt gecelere
Uçlarında yıldızlar yağsın ellerime
Hiç eleme hep kalsın
Sıcak dudakların ağzımda
Soluğun soluğuma karışsın tüm geceleri
Çorak topraklara döndüm
Çöller gibi
Hep ıssız, verimsiz
Ey benim suna boylum
Mezopotamya kızı
Sen yağmur ol
Yağ içime
Belki ıslanan dudaklarımda
Aşkın gül verir ,çiçek açar
Hasreti burnumda tüter olan sevdiğim
Hêvîdarîya min tuneye;
Şaxaekî min jî,
Tehlaîya kendavik de,
Ji xeyrî gelan tu kesî jî min re nema.
Bi bizmarî,
Dilê min de çikya,
Hêvîyên min ên şikestî…
Serî lê daninan xişmên û wîjdanên kor,
Bi destên camêrî de hêşîn de,
Tevî bi hemû dêlan,
Sekinindina min a asê, zû de meşîya ser roja gewez.
Bihuşt û horî…
Jî ne talaşa mine ,
Perestgehên lê îbatet lê tên kirin jî…
Bi salane bê tirs wan keda min xerc kirin,
Bila be, ma ê pirs nekin? “ Ma ev dadîye, an jî dad e?”
Geldi, geçiyor şu kısa ömür
Seneler, günler tükeniyor
Hep karda, boranda kaldım
Asla, bana hiç gün doğmuyor
Tez gel sevdiceğim, ne olur
Ayaz yüreğime işliyor
Tüm dallarım gülsüz, çiçeksiz
Akan gözyaşlarım dinmiyor
Baharım hazan, yazım hep kış
Perişanım, halim yaman
Bağım, bahçem çöle döndü
Gittiğim her yer sistir, duman
Bülbüller yasta, bağım viran
Ne akasyam ne açelyam var
Çileli ömrüm paramparça
Garip gönlümde ah û zar var
Burası Vartinik-Mirik Mezrası
Geceyi titreten İbrahim’in sesi
Uyan işçi-köylü halkın ordusu
Şu pusuya yatanlar kimin nesi
Düşman geldi kapıya dayandı
Ali Haydar gitti daha gelmedi
Oy dumanlı yüksek dağlar oy
Mirik karlı,Mirik derin yaralı
Geceyi delen o kör kurşunlar
Bedenleri siper olan o canlar
Diren işçi köylü halk ordusu
İbom vuruldu heryanı yaralar
Dağlar karalı,gönüller yaralı
Şivan kurdu dağların maralı
Ötmüyor keklikler hep yaslı
Diren yiğit diren oy önder yaralı
Halkın sesi ol
Koş
Coş
Damarımdan aşağı
Ak içime
Tüm dünya çocukların
Ellerinden tut al getir
Umutları, ışıkları taşı yüreğime
Hüzünler büyümesin
Kurşunlar sıkılmasın
Savaşlar sürmesin
Ne bir ses
Ne bir nefes
Tutsak kalmasın
Gönül verdiğim güneş
Özlediğim kızıl şafak ol doğ yüzüme
Aslan yeleli rüzgârlara
Tutunda gel
Karanlıkları aşarak
Umut dolu yarınları al getir
İçinde bahar çiçekleri, yaz gülleri
Günlerin en hası en muhteşemi dolu olsun
