Ateşten gömleğimiz
Dağlar, taşlar şahit
Dikenler, çakıllar
Ayaklarımızda
Acımasız hâldir
Yaralarımızdan
Kan damlıyor
Yüreğimizde gitmiyor
Acı
Zehirli yılanlar, çıyanlar
Çöreklendiler yolumuza
Zaten güneş çoktan terk etti
Dünyamızı
Karanlık çepçevre sardı
Ülkemizi
Suratımızda
Zalimlerin şakırdayan
Şamarı, tokadı
Soframızda, lokmamızda gözleri var
Ellerimizden isyan ateşi yükseliyor bizim
Eğer sevmek
Cehennemlik
Bir günahsa
Bir dalın başında
Gövdesi bahar olan
Gülü
Sanki Mazlum Doğan’ı
Yakan ateştir
Bir şafak
Sinemde büyüdü
Masum yüreğimi sardı, bırakmıyor beni
Tüm boyutları aşan
İçimdeki ateşte
Sevda buldu beni
Her soluk alışverişimde
Arzuladığım, istediğim gülüm gel bana
Kana susamış
Zalimler
Amansız bekliyorlar
Kıymak istiyorlar bana
Sevmek cehennemse eğer
Beni yakan ateş, sevdalıyım sana
Sen hep kal tenimde, sen hep yan içimde
Güzel yarınlar için
Ortaklaştırdığımız
Paylaştığımız
Hüzündür bizim
Gözlerimiz buğulu
Hep ıslak
Kuru yerlere taşıdığımız
Toprağa verdiğimiz
Avucumuzda biriktirdiğimiz
Gözyaşlarımızdır
Gün gelecek çorak yerlerde, çöllerde
Bollaşacak ürünümüz ve semeremiz bizim
Özgürlüğe
Varmak için
Düzenin çarkına
Zalimlerin zulmüne
Direniyoruz
Direneceğiz
Yobazların hiddetine, şiddetine
Patavatsızlara, aymazlara, efendilere, beylere
Sıkılan, atılan yumruklar bizim, çünkü halkız biz
Lê keçê bejn ziravê,
Dimeşî diçî avê,
Pir rind û bedewî…
Rûçikê te wek tavê.
Por reşê kember zîvê,
Pir başî lê qemerê,
Tenûrê nîn dipêjî,
Bêna wî ket herderê.
Şîrînê û kubarê,
Dest hine por keverê;
Daxwazim were malê,
Rûgeş be bo êvarê.
Havîne jî wek te xweşe,
Lez bike tu bimeşe,
Warê ba min ez şa bim
Bête jiyan nebaşe
Pêşmala te nedere
Keske, sore û zere
Ez qurbana canê te
Bête jîyan kesere
Mehmet Çobanoglu
29.03.2014
Stenbol
Güneşe koşuyorum
O sensin
Topraktır kokluyorum
Misk i amber tenindir
Gelincikleri
Sana öykünen bahar geldi
Sürü güden
Kavruk tenli çobanların
Yanık kavallardan dökülüyor
Duygu seli, yürek sesi o da sensin ey yâr
Bağrımı ateş sardı
Zaman şehvet zamanı
Bitsin artık gamım
Kederim
Beni öldüren hasret
Ne edeyim budur mizacım
Niyetim hiç seni üzmek değil
Bana kucak aç
Veya aç yüreğini
Bir buse ver hayat bulsun sevdam
Yemyeşil baharda yaşamak istiyorum seni
Gün ışığına koşuyorum
Şafak süzülürken
Dağlara
Bayırlara
Yaylalara
İçimdeki karanlığı
Geceyi
Tutup attım
Dipsiz uçurumlara
Şimdi
Gaydalardan
Sipsilerden
Ezgi, nağme, şarkılar yükseliyor
Umutlarımı
Hecelere
Beni yakan
Acıtan aşkımı
Sevdamı
Dizelere, şiirlere, yüreğime yazdım
Kendimi bıraktım
Sabahın kollarına
Yolcuyum umuda
Özlemin ağ ördü içime
Fiziğin beynime perçinlendi
Yüreğimi halen sana tutsak, halen bir köle.
Kend û kortalan hewşan e
Delalîya min rewşen e
Bax û baxçe, zozan e
Gulac bişkivîn gulşen e
Delalîya min havîn e
Dil û jîyan tim evîn e
Xêr û xelat û bihuşt e
Birêvan e xweş şevîn e
Delalîya min bêdert be
Kanî, newal, çavkanî be
Lezgîn biherike were
Dicle, Firat û Erez be
Delalîya min şar sor e
Evîn nebe dil jî kor e
Ez daxwazim yara min bê
Xeribî bo min pir zor e
Gazinên min jî zêde bû
Derdorê min tarî, şev bû
Ev çi rewşe, ev çi hale
Ez girîyam yar jî şa bû
Haziran üşüdü
Gezi’de
Taksim’de
Ağaçlar sökülürken
Yapraklar sararırdı
Mevsim
Ölümle kırıştırırken
İsyan bayrağı
Göklere doğru
Yükseldi
İstanbul duy beni
Kara bulutlar sardı her yeri
Devletin sıktığı kurşunu hâlen içimde
Artık yaralı bir çocuğum bundan böyle
Yüreğim kan akıyor, ölüm bırakmıyor beni
Gazinên min bo te ye,
Haya te min tuneye,
Dilê min de êş maye
Şadîya min nemaye,
Ez wargehê êşanim,
Salan e perîşanim!
Min nekute, nehêre,
Ez ne zadê aşanim.
Ev çi rewş çi babat e?
Agir e û şewat e,
Te pişta xwe min de kir,
Ev nexêre, afat e …
Ez ça bikim, çi bikim?
Dilê xwe ça şa bikim?
Te çima rû neda min ?
Bûyî xema dilê min.
Min bîra te kirîye,
Derê min vekirîye,
Ez dibêjim zû were,
Qesra te çêkirîye.
Mehmet Çobanoglu
09.03.2014
Stabol
Şu yoz düzende
Ciğerleri sökülen
Yaşamlarına
Kan doğranan
Yüreklerinde çığlık
Bağırlarında ateş
Ruhlarında nice derin yaralar olan
Töre kurbanı çok kızlar, gelinler var
Yaşları henüz
On üç
On dört
Ya var ya da yok
Töreler gereği
Kurşunlara
Bıçaklara gelen
Kızlarından çocukluk aşklarını
Yazları, baharları, çiçekleri aldılar
Ölümleri, mezarları reva gördüler,
