Temel Demirer ağ günlüğü

ne de her ikisi beraber,
bir dâhi yapmaya yeter.
Sevgi, sevgi, sevgi…
İşte bu dehanın ta kendisidir.”[1]
 
Hakkında Sacha Guitry’e, “Mozart dinlediğiniz zaman, arkasından gelen sessizlik hâlâ Mozart’tır,” dedirten -klasik müziğin piri- Wolfgang Amadeus Mozart ile Alman besteci Richard Strauss için “olması gereken” ile “olan” konusuna değinmek istiyorum…
“Neden” mi? Bunu yazının sonunda yanıtlayacağım…

Onu sen tamamla!”[1]
 
“Nerede bir türkü söyleyen görürsen korkma yanına otur. Çünkü kötü insanların türküleri yoktur,” derdi; Yaşar Kemal, “Bozkırın tezenesi” diye betimledi Onu.
Bozlakları ile ünlüydü; Kırşehirli bir ozandı; bir ekoldü. “Evvelim sen oldun ahirim sensin,” diye haykırmıştı; ‘Zahide’siyle maruftu.

zaferlerin en büyüğüdür.”[1]
 
Gidenlerin, ölüm(süz)lerin arkasından yazmak zordur; hele hele bu bize “her ölüm erkendir” dedirten bir zamansız kayıp yani Aytaç Arman ise…
* * * * *
Çok da yaşlı sayılmayacak bir yaşta, 69’unda aramızdan ayrıldı ve sinema emekçisiydi Aytaç Arman.
Yüreği soldan atan çok, ama çok iyi oyuncuydu.
Hayatını onurla sürdüren gerçek sanatçılardandı.
‘Yaban’daki oyunculuğu ile hafızaya kazınan sanatçıydı.

resim yapmanın sırrı sadeliktir.
Hayat sadeliğiyle derindir.”[1]
 
Edgar Degas’nın ifadesiyle, “Sanat sizin gördüğünüz değil, başkalarının görmesini sağladığınız şey”ken; sanatla uğraşmak için derdiniz, amacınız, hayaliniz olmalı. Bunlar olmadan kimse sanatçı olamaz; resim çizemez, şiir yazamaz, film çekemez, vd’leri...
Ya da hayatı bir sanat hâline getirerek sanatçı olunur…
Başka türlüsü mümkün değildir; olamaz da…

İnsan, her şeye görmekle başladı. Kolay mı? Görebilmek belki de beş duyunun en anlamlısıydı.
Elbette bakmakla görmek arasında, kesin bir fark vardır. John Berger’ın, “Belli bir anı ve onun sonsuzluğunu yakalayan kendiliğinden bir dürtüdür,” notunu düştüğü fotoğraf bir dildir; bir anın sonsuzluğa taşınmasıdır.