Gevaş''ın durgun kıyılarında çekirge seslerine karışıyordu annemin esmer sözcükleri, kaybolduğu masalda yolunu bulmak için ardında sözcüklerini unutan bir çocuğun yalnızlığıyla büyüyordum.İlk hecesi zor öğrenilmişe bir ''ben'' olan gözlerimin ufkunda büyümek,kimi dillerde yaşamaktı; kimilerinde ise ...Zaman, Kafka''nın günlüklerine izi düşmüş bir kül yığınıyken, heybemde kalan yangnlarda bir varolma masalıydı şiir...
Heybelerinde Ateşten Düşler taşıyan çocukların...
Şairin heybesinde saklı kalmış gizli tarih, ezber bozan dizeler,
Savaşa inat gülümseyen çocuklar ve adları isyanla,
Darağaçlarıyla sembolleşmiş büyük dedelerin,
Pirlerin, dengbejlerin destanları var....
(Tanıtım Bülteninden)
Kasaba beliriveriyordu yavaş yavaş. Uzaktan da olsa tek katlı, taştan örülme evler seçilebiliyordu. Evlerin arasından birbirine uzak olan iki caminin minaresi el sallıyordu sanki bize. Hızını kesiyor şoför amca ve kasabanın içine doğru ilerliyoruz.
Az çok ayrıntıları verilerek anlatılan olay; baştan geçen bir olayı anlatma; belli bir zaman ve yerde az sayıda kişinin başından geçen, gerçeğe uygun birtakım olaylar anlatan ya da birkaç kişinin karakteri çizilen roman türünden kısa yapıt, öykü; aslı olmayan söz.” (TDK, Türkçe Sözlük)
Devrim yolcusu
Dağların kartalı
Gökyüzünden süzülen
Önder İbrahim’in gür sesi
Akşamın güneşi kızıllığını
Düzlüklere, tepelere çalarken
Yüreğinde iffet, namusu, onur; Munzur’un vadisi
Tüm Dersim koynunda, korku sardı şu bozuk düzeni
Demir kanatlı
Bronz gagalı
Kayaların, yamaçların
Kandil’in soylu kartal’ı
Gün batımına kalmadan
İndi kışlalara, tabyalara, mevzilere
Pençelerini geçirdi, leş yiyen akbabaların beynine
Bakmayın onun yaşına, başına; o çoktandır bu savaşta
Makale genel anlamıyla bir konu hakkında düşüncelerin belirtildiği yazı olarak tanımlanabilir. Ancak daha detaylı inceleyecek olursak; makale, bir görüş, bir düşünce, bir karar ve bir bilgiyi paylaşmak amacıyla yazılan, imlâ kurallarına uygun ve anlam bütünlüğü olan yazılardır. Makalede anlam bütünlüğünü yakalamak çok önemli bir noktadır. Okuyucuyu sıkmadan yazı sonuna kadar taşıyabilmek herkesin yapabileceği bir olay değildir. Bu yüzden her konuda makale yazılabilir ancak herkes makale yazamaz.
yürüyorum yağmalanmış kentler de
gül değil ucunda süngülerin
gözlerim hasatsız bir mevsim
yüreğim kendini arayan tarla kuşu
yurdu talan edilen...
bir dünya düşlüyorum kansız, sömürüsüz
en çocuksu yanımla...
barış kokan şafaklar
umut taşıyan anneler
gözbebekleri gülen çocuklar düşlüyorum.../Murat Özgöl
yavru bir kedi gibi
annemin koynuna saklardım düşlerimi
tırmalarken yoksul sokaklar yüreğimi...
tezek sobasında kaçak tütün kurutur
içine düşlerini sarardı babam
ve nasırlı ellerinde
yorgun bir hayat yaşlanırdı......
sonra saklambaç oynardık
sobelenmezdik hiç
saklandığımız yerde büyürdük usul usul.../Murat Özgöl
Kadim halkın evladını kendisine konu aldığı için sevinçli hiçbir anına rastlamıyoruz. Ve insanı bir kimlik arayışına götürüyor. Romantizim, sosyoloji, felsefi ve psikolojik ögelerle romanını daha da zenginleştirmiş. Ekseninde ise insanlık var. Yerel adetlerimizi önemserken, yer küremizin bir parçası olduğumuzu da hatırlatıyor bize. İkinci baskısını yapmış olan Babil’de Sürgün adlı roman, bizi doğunun sihirli topraklarında dolaştırıyor.
Üstelik peşimizde polisler varken. Zavallı iki adamın hastanede kemikleri düzelirken, bir it sürüsü gibi sığındığımız bu evde adam bizlere bir anda “Aşığım” diyordu. "İki kişi hemen gitsin, teslim olsun, suçu üstüne alsın” dedim öfkeyle. Bütün gözler en zayıflara döndü. Dokuzumuz da biliyorduk o zayıfları. Neden çıkmak istemiyorlardı? Hakan neden korkuyordu? Sedat neden çıkmak istemiyordu? “Çıkın ulan korkak herifler, hadi gidin teslim olun da peşimizi bıraksınlar” dedim. Tayfun benden de öfkeliydi. “Ama” dedi Sedat. “Fakat” diyordu Hakan. “Ama’sı fakat’ı falan yok lan, haydi” dedik.
