''Buradayım, ana!''
''Ben de seni gittin sandım.''
''Seni bırakıp da hiç gider miyim ana? Şuraya kıvrılıp yatacaktım”
Eliyle üzerinde içinde karanfil olan küçük bir vazonun konulduğu beyaza boyalı bir masayı, hemen onun yanındaki sandalyeyi işaretliyordu.
Kayalıkların çevrelediği, ara sıra gelip sığındığı güvenilir bir liman ve küçük bir kumsalı vardı. Bu kumsalda oturur, arka cebinden sürekli taşıdığı kitabını çıkarır sessizce okurdu. Denizin köpüklü ve delişmen dalgalarının sahili aşındıran seslerini dinlemeye bayılırdı… Orada olmaktan müthiş bir huzur duyardı.
“İşte kutup yıldızı“ diye heyecanla oğluna gökyüzünde gözkırpışan binlerce yıldız arasından kutup yıldızını göstermeye çalıştı...
Aşkın sevginin, kadın-erkek ilişkilerinin, yaşanan iç hesaplaşmaların ve ikilemlerin, cinselliğin cesurca ve sansürsüz aktarıldığı bu kitapta, kimi zaman insandan umudunu kesip hayvan sevgisine sarılan bireylerin yalnızlığına, büyük şehrin insanı insandan ve kendinden uzaklaştırışına acılı gözlerle bakacak, bir hayvanın insandan beklentilerinin farkına varıp onları daha çok seveceksiniz.
güneş kızıl kızıl hoşçakal demeden evrene
sevdama ruhunu ekle sonsuz sevginle
gidelim doğduğum yere
Lorca'nın aşk kuşarı eşliğinde
Ad: Sınırın Az Ötesi
Yazar: Yusuf Değirmenci Yayın evi: Sınırsız Kitap ve Yayıncılık Tür: Nehir Şiir
Sonuna kadar okursan eğer umarım aklın başından gitmez. Madem sayfama gelmişsin okumak için azıcık sabırlı ol, dikkatli oku sana bir mahallenin resmini çizeceğim. Aynen Abidin abimiz gibi. Anlatacaklarım mahalle dedikodusu değildir. İyisiyle, kötüsüyle, sevabıyla elimden geldiği kadar mevzuyu izah etmeye çalışacağım. Geyik muhabbeti arıyorsan şimdiden başka bir sayfaya geç uyandırayım seni.
Zifir karanlık olunca yaşam nedir anlaşılmaz
Gören gözler görmez olur, ayak gitmez yol aşılmaz
Öyle zalim bir an gelir, her bir anı bir ölümdür
Düğümlenir tüm yürekler, sevgi-saygı paylaşılmaz...
Yokluğun yüzü pek soğuk, hep kırılır, itilirsin
Başında bir kavuk varsa, itibar görür sevilirsin
Şimdi çok kötü zamandır, çakallar kaplan olmuş
Gerçekleri anlatırsan kötü dillere düşersin
Acılar, yoğurup yoğurup görkemli bir yalnızlığa ulaştırmışsa seni, derinleştirmiş, genişletmiş ve sınırsızlaştırmışsa eğer; sığ sularda yüzemezsin artık, okyanuslar çağırır seni, gökyüzü çağırır tüm boyutlarıyla… Sınırlar canını sıkar, yıkıp geçmek istersin.
“Nasılsın anne, nasılsın babaanne?”
Sorularımız birbirine karışıyor. “İyiyim, iyiyim” diyor, “merak etmeyin, birkaç güne kalmaz, kalkarım ayağa. .. ” Küçülmüş, yüzü solmuş, göz torbaları şiş şiş… “Ameliyatım iyi geçti” diyor, “çok narkoz yedim ama… Azıcıkta ağrım var” Oysa ağrısının büyüklüğü suratından belli.. Üzülmeyelim diye saklamaya çalışıyor.
“Babaanne” diyor Ezgi, “ Bayramda yanındayım. Bir şeye ihtiyacın var mı?”
Dostuna dost ve düşmanına tavır almasını bilen olduğunu onu tanıyanlar söylüyorlar...
Aynı zamanda insan gibi bir insan da…
Evet sevgili Hukukçu, politikacı, işadamı Dersimli Davun Kurun’u biraz daha fazla tanımalıyız…
Davut Kurun Ile Röpartaj.
Elif ORHAN;Ilk soruma şöyle başlamak istiyorum; Davut Kurun kim?
