Ali Rıza Aksın ağ günlüğü

Hüseyin Can’ın anlatımı bildiğimiz o öykü formatına benzemez. Hüseyin Can’ın kendi formatı vardır. İçten, samimi, coşkulu...

Bir an bir yöreyi, bir dağı, bir ırmağı anlatan bir tanıtım yazısı okuduğunuzu sanırsınız. Bazen bir romanın giriş bölümünde olduğunu düşünür, kendinizi koy verir, gerisini merak ederken bitiverir aniden. Bazen kurşuna dizilen bir topluluğun içinde ölüm numarası yapan küçücük bir çocuksunuz, büyür aksakallı bir ihtiyar olur, yine çocuklara anlatırsınız meramınızı. Bazen evlilik çağına gelmiş, içi umutsuzluklarla dolu bir çingenenin dramını yaşarsınız. 

 
Öğle paydosu. Güzü geride bıraktık. Doruklar ağarır gibi oldu. Yumurtalı makarna yedik. Ayranımız da var. Kısıtlı imkânlarımızı olabildiğince değerlendirmeye çalışıyoruz. Ekmeğimiz bol, çünkü Keçecilerin kadınlarıyla yufka açtı Kiraz. O günden beri de tedirgin… ''Anam'' demiş kadınlar, ''bir kadının *gişisi dışarıda olsa bile, *horantası dışarı salmaz ki onu. Yoğusam Hoca seni kaçırdı da biz mi bilmiyoruz?''
Güldüm, ''Tamam dedim, kocandan ayrıldığını ilan edebilirsin''  O da güldü.
   Muhtar geldi. İçinin kirliliği yüzüne vurmuştu.
-Hocam mektubun var!

Bir esintiye hasret, çökek, sıcaktı Kötüköy. Her evin bir bahçesi, her bahçenin böğürtlen ve iğdelerle kaplı bir çiti vardı. Çitlerin önü, bir sıra kavak, bir sıra nar ağacı... Bembeyaz, upuzun kavaklar. Kazara bir yel esse, tepeleri hışırdar, nazlı nazlı salınırlardı.

Ben yatak odasına açılan kapının eşiğine, Yeşil karşıma, kap kacak rafının önüne oturmuştu. Geçmiş gündür, ne konuştuk, ne tartıştık unuttum gitti. O gün en aktifimiz, Ufo’nun kız kardeşiydi. Çayları bile o dağıttı. Beyaz’la göz göze geldikse de çabuk kaçırdı bakışlarını.

Kendisi, o dalganın sırtında, alçalıp inen, kıyıya vurmuş bir çöptür sadece. Ne var ki, en iyi yazarlar, en iyi ozanlar o çöplerden çıkar işte. Maksim Gorki‘leri, Yaşar Kemaller‘i, Aşık Veysel‘leri besleyen ilim irfan damarıdır o. Çöpü kavak yapan damar. Zevkle, heyacanla, öğrenerek okudum.“ Ali Rıza Aksın

İsmail Güner‘in ”Anlaşılmam dileğiyle” Chur’dan üşenmeden postaya verdiği anı- biyografi türü romanını, ”Dağın Öteki yüzü NURHAK” ı okudum. Ozan Yayıncılığın, gramerinden, kapak-sayfa düzenine kadar özenle hazırlanmış olduğu, üç yüz sayfayı aşkın sıcacık bir eser.