Makale

Öncelikle bilinmelidir ki, 1921 de Koçgiri (2), 1930'da Zilan ve 1937-38'de Dersim’de yaşananlar,  resmi tarih belgelerinde tahrif edilerek gösterilmeye çalışıldığı gibi asla  isyan değil, birer katliamdır, hatta soykırım girişimleridir.

Yüzlerce yıldan bu yana kin, kan ve intikam üzerine kurulu bir düzeni sürdüren Emevi zihniyetli Selçuklular, Osmanlılar ve günümüzdeki iktidarlar, harami saltanatlarına karşı yükselen her sesi, her muhalif duruşu, her farklı kimliği, farklı inancı, baskı, sindirme, işkence yaparak, ya da zindanlara doldurarak, zaman zaman da öldürerek ortadan kaldırmak istediler. Son oniki yılda iktidarda olan AKP de aynı dindar ve kindar zihniyeti, özellikle de din ve dindarlık argümanını kullanarak sürdürüyor.

“Oturma  Eylemleriyle” dayanışmaya davetle başlayayım.

Demokrasi mücadelesinde bazen bir çığlık, bazen sessiz bir duruş, ya da bir oturma eylemi,  Plaza De Mayo Anneleri ile Cumartesi Annelerinin Oturma Eylemlerinde olduğu gibi çığ misali büyüyerek tüm ülkeye, hatta başka ülke ve kıtalara da ulaşabiliyor.

Aleviler son süreçte yine haksızlıklara, hak ihlallerine, eğitim sisteminin imam hatipleştirilip gericileştirilmesine karşı yürüyüş, miting ve oturma eylemleri yapıyorlar. Kadıköy Altıyol’da 7 hafta önce başlayan ve her hafta Pazar günleri başka şehirlerde de yapılmaya başlanan Oturma Eylemlerine halkın katılımı her gün artmakta olup bu eylemler Cumartesi Anneleri eylemine benzer şekilde süresiz olarak devam edecektir.