Bugün yeryüzünde varlığını sürdüren her toplumun arkasında bir söylence vardır. Türklerin Ergenekon’u, Almanların Nibelunga’sı, İngilizlerin Beowulf’u, Pers toplulukların Newroz’u; ya da İslam, Yahudi ve Hıristiyanların dini söylencelerini düşünün...
1-Kurtuluş Savaşı ve Cumhuriyet dönemi.
2- Kürt ulusal sorunu, 3-Aşamaları ve muhtevasıyla Türkiye devrimi.
Özel olarak aransaydı Mayıs kadar, anneler gününe yakışan başka bir ay bulanamazdı. En narin-nazenin, en mağrur aydır mayıs… Gelincik mevsimi mayıs…
Yâr bana unutturma dileğimi
Parçalama kanayan ciğerimi
Bülbüllerin öttüğü bu bağlarda
Bahar gülüşün sarsın yüreğimi
Kendi güzel, huyu güzel çiçeğim
Dön bak bana sana ne diyeceğim
Ne olur gel şu gönül sarayıma
Sana tüm yüreğimi vereceğim
Engeller geçit versin ki gelesin
Beni gördüğünde bana gülesin
Ay yüzlü, karakaşlı sevdiceğim
Umarım bana bir buse veresin
Yüreğimi yoğurdum sevgin ile
Çağır şu dağlar, taşlar gelsin dile
Eğer bir nebze yalanım var ise
Hayatıma dolsun dert ile çile
Şimdiye kadar büyük devrimcileri hep kitaplardan okurdum. Şahsen tanışmayı düşünmek bile bana bir hayal gibi gelirdi. Araştırmalarım beni 1960'ların ikinci yarısında gelişen sosyalist gençliğin, emekçi kitlelerin verdiği mücadeleye katılan önemli ve tanınmış önderlerine götürdü beni.
Teslim Töre, Ergun Adaklı ve Vakkas Özgüler.
Vakkas Özgüler'in Besni' de yaşadığını öğrenince sevinçten o gece uyuyamadım. Mutlaka Vakkas Özgüler' i ziyarete gitmeliydim, ama kimdi, neydi soruşturdum.
İşin doğrusu bunun bir karakter yaratmak olduğunu da bilmiyordum, ama büyük bir deneyimdi. İkinci deneme için babam ve annemin ilişkisini ele aldım, büyük bir fiyaskoyla sonuçlandı. Ne yaptıysam onların bize masal anlatırken ki ses tonunu yakalayamadım.
Geri dönüp baktığımda yarattığım ilk roman kahramanım arkadaşlarımdı. O zaman kaldığım Yozgat Cezaevi’nde bir koğuşta topu topu 9 kişiydik. Bir ara sayımız altıya kadar düştü. Şöyle düşünün, duvarlar aynı, insanlar aynı, oysa insanoğlu dokunduğu her şeyi değiştirerek bugüne gelmiştir. Bazen yapmış, bazen bozmuştur, ancak bu tip yerlerde hiç bir şey size ait değildir. Ranzalar yere ve tavana montelidir. Dolaplar sabittir.
hem de kapitalist gericiliğin ortasında,
hiç kimse bir şeylerini feda etmeden
kurulacağını düşünmek bir masaldır."
Che
Bu öylesine bir kederdir ki, belki de Türkiyeli devrimcilerin en berbat yanıdır. Yiğittir benim ülkemin devrimcisi, mert ölür ama gelin görün ki, en liberal devrimci örgütü dahi kendi içinde bir “gizli düşman yaratır” ve onu yalnızlıkla cezalandırır. Koparır mücadelesinden.
Onların kaderlerini görünce, vay anam vay der insan!
Çoklar o kadar çoklar ki, her biri maddenin en değerli damarı gibidir.
