Sırrı Süreyya Önder, Yılmaz Güney İle Paris’te İki Yıl adlı bu kitaba; “Film yapmak direnmektir” başlıklı dolu dolu bir önsöz yazar. Hissedilir! Kalem daha da büyük bir acı ve isyanla akmak ister, kendisini güç bela frenler:
Sait Almış, çok yönlü biri. Bir kere çok iyi bir dost, yoldaş, kadirşinas… İyi bir Nöroloji Uzmanı, etrafında eksilmeyen, güleç, mutluluk saçan beyaz melekleri yok artık. Çünkü o bir emekli!
Her şeyi, bir başka yaşarız bu diyarlarda.
Belki sürekli kaçanızdır, yaşadıklarımızın altını çizmekten. Geçmişimize, kendimize, neden burada olduğumuza uzaklaştıkça uzaklaşanızdır. Yabancılaştıkça yabancılaşanızdır...
Gelinen yere adapte olmak, gelinen yerdekilerle aynılaşmayı gerektirir belki. Yabancı bir ülkede, bir avuç tanıdık olmak; eski tanıdıklarımızla dahi tanınmazlaştırır belki bizi ve hayatı. Belki!
Kaçanızdır tüm bunlardan belki, koşanızdır yeni edineceklerimizin peşinden. Kaybolanlarızdır! Belki...
Duyduğumuz ilk sözcük
Adımızı bilmeden önce...
Binlerce yıla\ Binlerce mevsime yayılmışsa acımız...\ Ve hâlâ\ Ecelsiz ölüyorsa\ mazlum canlarımız...\ Ve hâlâ\ Mezarlarından çıkarılıp\ Yakılıyorsa ölülerimizin kemikleri...\ Ve parçalanıyorsa mezar taşlarımız...\ Ve hâlâ kanatılıyorsa\ Kabuk bağlamamış yaralarımız...\ Hiç kimse beklemesin bizden susmamızı\ Ve yapılan zulmü unutmamızı...”
~~~~
Sen doğduğum\ Ergani şehrim\ Biliyorum ben de suçluyum sana karşı\ Yetiştirdiğin doğana ve zenginliklerine\ Dünyanın belki daha görüp şahit olmadığı\ O yanık kaval çalan dertli Hafız’ına\ Çıkmadık sahip bu değerli insanlarına\ O güzel toprak bağ ve bahçelerine\ Seni de talan ettiler o malum düşmanların\ Mağrur duruşunla olan tüm güzelliklerini...”
Bir çocukluk aşkının yıllar sonra yeniden canlanmasını ve ihanetin yalnızlığının anlatıldığı hikâyenin devamında ayrılık sonrası kahramanların yaşadıkları ve başlarına gelenler anlatılıyor.
Genç yaşta aşk sandığı duyguyla evlenen ama aşkı, sevgiyi, ilgiyi hiç yaşayamayan bir kadının 40 yıl sonra karşılaştığı ilkokul arkadaşının duygularına kapılıp ‘’sakın elimi bırakma senin sevgine çok ihtiyacım var’’ demesiyle başlayan aşk fırtınası maddi düşünce ve kaygılar işin içine girince yerini gitmeye bırakıyor.
Bilim… Bilim ise apayrı bir kulvarda at koşturur. Bilimi, evrendeki her şeyi sistematik biçimde inceleyip sonuçlar çıkarmaya çalışan disiplinler bütünü olarak ele alabiliriz. Tanımlardan da anlaşılacağı üzere, sanatın bir dalı olan edebiyat ile bilim; iki, çok farklı bilgi türüdür.
Kitap, aslında bir üçlemenin ilk kitabı! Zaten kitapta da üst başlık olarak şu cümleyi görüyorsunuz: “Döngü/Bir İnsanlık Üçlemesi”. Yani kitabın, bir serinin ilki olduğu, akılda tutulmalı.
Kavanozdaki Kayınvalide
Yücel on beş yaşından beri Hollanda’da yaşıyordu.
İkinci Dünya Harbi’nden sonra milyonlarca gencini kaybeden Batı Avrupa ülkeleri, Türkiye gibi az gelişmiş veya gelişmekte olan ülkelerden yoğun işçi talep eder. Yücel’in dayısı da o ilk gelenlerdendir.
Sözleşmeli işçi olarak Hollanda’ya gelen dayısı kompresör fabrikasında çalışıyor, hem de fabrikanın tercümanlığını yapıyordu.
