ÖYKÜLER

Çocukluğum/ Zeynep Anne

Sokakta oturmuş beni dikizleyen şaşkın gözlere inat demir kapıyı aralayıp içeriye geçiyorum.

Etraf sonbaharın tüm izlerini taşıyor. Babamın günlerce uğraş verip diktiği tüm meyve fidanları kocaman ağaç olmuş. Evin boyası hala aynı, duvara kazınmış ismimi görüyorum, sonra kömürlüğün içindeki kırmızı patlak plastik top, hemen yanında kapkara olmuş bir defter içinde benim yazım. Ne çok zaman oldu oysaki ama hala duruyor her bir tarafta izlerim. Hiçbir ayrıntıyı kaçırmak istemiyorum. Heyecanlı bir aşk filmi izlercesine kaptırıyorum kendimi geçmişimin filmine.

Kıvırcık Saçlı Esmer Çocuk

Öyle hayatlar vardır ki, bunlara ait bir anlatıyı her dinlediğinde insan, o dinleti parça parça büyür ve büyüdükçe, zamanla insanı da boğar gider. Hele bunu anlatan bir anneyse acı verse de bir ninni veyahut bir masal gibi dinletir kendini sana. Benim ninnim ''dandini dandini dastana danalar girmiş bostana...'' değildir. Benim ninnim Delil'in ninnisi’dir.

Delil ninniyle başlar masalla devam eder. Delil'in ninnisi ''delîle dilan şer e ser çiyan'' masal gibi, düş gibidir.

Askerlik Günleri/ Hıdır Dulkadir

Dersim direnişinin –38– bittiği yıllardı. Memedê Mıstefayȇ Samali ile Pir Alibava kuş uçmaz kervan geçmez, Gomê Khuresu vadisindeki kömlerde yaşıyorlardı.

Günlerden bir gün, Duzgın Bava Dağı’nın eteğindeki keçi yolunda, Nazımiye kazasından gelip Kıl Köyü’ne giden bir yolcu uzaklarda avazı çıktığı kadar bağırdı.

’’Alibava Alibava, Pirim Alibava, sesimi duyuyor musun?’’

Pir Alibava duymadı.

Yolcu yine bağırdı.

Pir Alibava sonunda duydu.

’’Buyur kirve ne diyorsun?’‘

’’Dinle beni” dedi, yolcu. “İyi dinle sana hayırlı haberlerim var.’’

Kimsesizler Mezarlığında Bir İbiş/ Meltem Karakaş

Ama tek bir farkı vardı. Genç kız bu kez hiç görmediği amcasını aramak için gidiyordu Dersim’e. Bunun için düşmüştü yollara.

Mozart'ın 40. Senfonisini Bölen Ses

Kapıda eşini uğurluyordu Sevda Hanım. Eşi yurtdışından bir iş almıştı ve bir süre uzaklarda olacaktı. Uzun olacak bir ayrılığın hüznüyle sarıldılar birbirlerine. Evin kapısının usulca kapatılmasının ardından, mutfak penceresinin önünde buluştu gözleri. Bir el sallandı, matemli bir hüzünle. Kasım ayının keskin soğuğu dolmuştu evin koridorlarına, biraz evvelki uzun süren sarılma anından arda kalan. Ellerini kollarında gezdirirken, bedeninde kalan soğuğu taşımıştı oturma odasının sıcak temasına. Duvardaki simetrisini kaybetmiş saat, dokuzu gösteriyordu.

Enine Bir Dünyada Aysel/ Hasibe Özdemir

Kelimeler akışı olmayan bir konuşmanın içinde, sürükledikleri çamurla beraber doluyorlar kulaklarından içeri. Bir süre sonra boğuluyor sanki sözcükler, garip bir uğultu kalıyor geride.

Kafasının içinde bir zamanlar serinlik veren esinti, çıkış kapanınca kör bir rüzgâr olup uçuruyor her şeyi. Bütün ayrılık kelimeleri çınlayarak büyütüyorlar seslerini. Bildiği her şey savruluyor kırk yıllık tecrübe raflarından. Anlamak için kaldırıp, tekrar tekrar bakıyor devrik bütün cümlelere. Daha dün “Her şeyimsin” diyen adamın onu böyle bırakıvermesini açıklayacak bir satır bulamıyor yine de.

ANASAYFA

GÜNCEL

Makale

ANILAR

ÖYKÜ

ŞİİR

SÖYLEŞİ

KİTAP TANITIMI

Yazarlar

Bloglar

Arama formu

ÖYKÜLER

Çocukluğum/ Zeynep Anne

Kıvırcık Saçlı Esmer Çocuk

Askerlik Günleri/ Hıdır Dulkadir

Kimsesizler Mezarlığında Bir İbiş/ Meltem Karakaş

Mozart'ın 40. Senfonisini Bölen Ses

Enine Bir Dünyada Aysel/ Hasibe Özdemir

Sayfalar

Hapishane Edebiyatı

Konuk Yazarlar

Arama formu

Arama formu

Buradasınız

ÖYKÜLER

Sayfalar

Hapishane Edebiyatı

Konuk Yazarlar