ÖYKÜLER

Abbas’ı yol çatısındaki komşu mezra köyün yakınına bıraktılar. Teşekkür edip yoluna yollandı. Kendi köyü bir yarım saat uzaklıktaydı. Hızlı yürüse on beş, bilemedin yirmi dakikada evde olurdu.
Zamanında, şöyle cumhuriyet öncesine kadar Ermenilere ev sahipliği yapmış bu komşu mezra, şimdi Kızılbaşların yaşam alanı olmuştu. Bir yüz sene sonrasının buraların yeni sahiplerini kim bilir ki kim olurdu? Bu topraklarda bu zamana kadar yaşamış ve şu an yaşıyor olan insanların dinleri dilleri farklı olsa da; aynı kaderi paylaşıyorlardı, yoksulluk !.. 

. Eksen ekemiyorsun, biçsen biçemiyorsun. Bankadan kredi yok, selim ağa gibilerine var da sana yok. Her geçen gün evdeki ekmek küçüldü ki deme gitsin. Her şey ateş pahası, köyde kalsan ne olacak, ne boyun uzar, ne de bir baltaya sap olursun. Anca karın dokluğu, onu da nereye gitsen doyurursun. Bir kursak değil mi?"  diye söylenip durdu yatağında.