Okan Eroğlu'nun Korku Oteli hali hazırda sürüp giden yaşamın bir yönünden bir temsilidir adeta. Dünyaya musallat edilmiş kendini güvende hissedememe ve her an birileri tarafından yerinden yurdundan edilme kaygısı on iki hikâyenin atmosferinde canlı bir şekilde mevcuttur.
Yazar Mustafa Gökçek 1953 Gaziantep doğumlu. İzmir’de yaşamaktadır.
Çok yönlüdür; yazar, şair, oyun yazarı, tiyatro eğitmeni ve yönetmeni.
Facedeki paylaşımlarıma yaptığı beğenileri sonucu tanıştık. Son romanı Hüzün Gölü’nü imzalayıp gönderdi bana. Sağ olsun, var olsun…
Ekim 2016. Panama Yayınları’ndan çıkmış, 408 sayfalı bir roman. Yazar Kadriye Selçuk Bergama doğumlu. Baba tarafı Bulgar göçmeni, anne tarafı ise Kozakdağlı Alevi Yörüklerindendir.
Beraberinde köhne bir yalnızlıktan dem vurarak.
Bir süre boğuştu yastık ve yorganıyla. Sonra oflayarak kalktı yataktan, ışığı yaktı. Odanın içindeki florans lamba gözlerinden çok ruhunu rahatsız etti.
I.1) SİYASİ DURUM(UMUZ)
I.2) SOMUT VERİLERİN ANLATTIĞI
I.2.1) DÖNÜŞÜM/ DÖNÜŞTÜRME VERİLERİ
I.2.2) BASKI(LAR), YASAK(LAR) VE DEVLET TERÖRÜ
I.3) TOPLUMSAL İKLİM(İMİZ)
II. AYRIM: “ANAYASA”, BAŞKANLIK, REFERANDUM!
II.1) ANAYASA ÖNERİLERİ!
II.2) BAŞKANLIK DAYATMASININ MAHİYETİ
II.3) REFERANDUM ZORLAMASI
tümceler yönleri onun
sözcükler yıldızları.”[2]
“Dil”, Farsça “yürek/ veya gönül” demekken; “Dil, yüreğin kapısıdır,” kanısındaki biri olarak anadili (ile dil ve Kürtçe) konusunda daha önce yazıp,[3] öneminin altını defalarca çizmiştim.
Siz bakmayın bir dönemin Kalkınma Bakanı Cevdet Yılmaz’ın, anadili konusunda, “Allah’ın ayeti” olduğu vurgusuyla, “Her dil, varlık âleminde bir güzellik, bir zenginliktir,” demesine![4]
Anadili meselesi, bu tür demogojilerdan uzakta, tarihsel (ve güncel) gerçekleriyle ele alınmadır.
bütün tercihlerinin bir özetidir!”[1]
Kimileri için “İflah olmaz komünist, işçi sınıfı ve özgürlük sevdalısı”ydı;[2] kimileri için de, “Ezeli, ebedi ve edebi inatlaşmanın adı”ydı[3] Vedat Türkali…
12 Eylül 1980 yılında Türkiye’de askeri bir darbe oldu. Bu darbenin mimarı generaller, 1980-1988 yılları boyunca Türkiye’nin yönetimini ellerinde tuttu. Bu yıllarda Türkiye genelindeki tüm cezaevlerinde yoğun işkence ve cinayetler yaşandı. Ancak içlerinde üç cezaevi ön plana çıktı; Metris, Mamak ve Diyarbakır 5 No’lu Cezaevi!
sanê omnon bi
ma sero asmên
jê sıniya şêmıne bereqiyêne
asme be astaru ra verdênê têdıma
serva ma domonu gulase guretênê
taniya vırara dêkunê xo de
sanıku de.....
Hesê Bırri, Alık u Fatıke
ma rê biyêne eskera
pia şiyênê a dına, amênê na dina.
Sodırane ke biyêne
verê her boni de
jê gırpa, gırpa sazu
vengê reukunê doy bi
raywan biyênê meymani
cı rê doê serdın
hêmgen u ron u thoraqo teze
haleta domonu
çhancolik u henê kemere
der u cırano khulelık
bu karanlık, bu yalnızlıkla,
berbatlıklarla dolu evrende.”[1]
