Bir esintiye hasret, çökek, sıcaktı Kötüköy. Her evin bir bahçesi, her bahçenin böğürtlen ve iğdelerle kaplı bir çiti vardı. Çitlerin önü, bir sıra kavak, bir sıra nar ağacı... Bembeyaz, upuzun kavaklar. Kazara bir yel esse, tepeleri hışırdar, nazlı nazlı salınırlardı.
Cırcırböcekleri ötüyor ateşböcekleri eski bir gemicinin işaret feneri gibi yanıp sönüyordu. Tabiat uykuya hazırlanırken, alışık olunmayan ayak sesleri taşıyordu geceye. İntikama yürüyen kendinden emin ayak sesleri.
Ben yatak odasına açılan kapının eşiğine, Yeşil karşıma, kap kacak rafının önüne oturmuştu. Geçmiş gündür, ne konuştuk, ne tartıştık unuttum gitti. O gün en aktifimiz, Ufo’nun kız kardeşiydi. Çayları bile o dağıttı. Beyaz’la göz göze geldikse de çabuk kaçırdı bakışlarını.
Bütün çocukluğum ve gençliğim kavgalarımızla geçmişti. Bitmeyen öfkesi vardı; her şeye bağırır, kırar dökerdi. En çok anlayamadığım da ufacık bir olay karşısında o dev gibi adam bir çocuk gibi ağlardı. Oturup karşılıklı hiç konuşamazdık. Birazdan konuşmalarımız kavgaya döner, ben onun beni anlamadığından dert yanardım, o benim asiliğime kızardı. Yedi kardeştik, yoksul, perişan gençliğini İzmir limanlarında hamallıkla bitirmişti. Okuması ve yazması olmadığı için başka bir şey becerememişti doğrusu bu ya.
Bu havaları sevmek için bir neden arıyorum kahretsin ki yok.
Aklıma sokak çocukları geliyor, bir de o köprü altında yaşayan yaşlı kadın. Nasıl dayanır ki bu soğuklara, özellikle geceleri.
Bir gerekçe bularak oturmuştum yanına. “Dizimi köşeye vurdum" dedim.
Çöpten bulduğu elmayı, yıllardır yıkamadığı her halinden belli elbisesine siliyordu uzun uzun.
Kimseyle konuşmayan bu yaşlı kadın birden döndü "Ağrıyor mu?" diye sordu.
Bu diyalog çok hoşuma gitmişti. "Evet, çok ağrıyor" dedim.
Bastonlu, tek ayağı, bir kolu sakat, tek gözlü ihtiyar acınacak bir durumdadır. Ayakta güçlükle durmasının sebeplerinden biridir ihtiyarlığı. Bir neden de sarhoşluğudur. Ağzından yayılan alkol kokusundan irkilseler de kanında dolaşan diğer maddeleri hiç kimse tahmin edemez. Yanında oturan bir yolcu eğer topal Hayri'yi tanımış olsaydı, ilk durakta bu otobüsü terk ederdi. İstanbul'un muhtelif semtlerinden sabahtan akşama kadar otobüslerde yolculuk yapar. Haftanın bir günü bu otobüs bir semtte topal Hayri'yi indirir.
Balıkçı barınağındaki kayıklar yan yana dizilmişler ve sabit bir şekilde duruyor gibi görünüyorlardı. Hava iyice kararmış ve uzaklardaki Sakız adasının kıyısı boyunca uzanan yerleşim yerlerinin ışıkları parıldıyordu. Arabanın önünde yayaların yürüyeceği kaldırım vardı ve kaldırımının deniz tarafında ise balıkçı barınağını oluşturan bir yol ileriye doğru uzanıyor, ilerde kesiliyordu. Kesilen yerin biraz ötesinden bir balıkçı teknesi barınağa giriyordu. Barınak dörtgen şeklindeydi. Bir sürü tekne sıralanmıştı.
Hasan çevresine ışık olmak için sabırsızlanıyordu. Işığın içeri girmesiyle geçmişi anımsayan Hasan ister istemez içini dökmeye başladı:
Elimi suya soktum. Hayır, bu kıpkırmızı bir kandı. Elim kana bulanıp kıpkırmızı oldu... Nasıl yapsam acaba derken, önüme üç tane bembeyaz yaban kazı düştü. Birisi henüz ölmemişti ve son bir çırpınışla suya doğru sürünüyordu...
'' İyi bir adam mıdır? Kimlerdendir? Soylu mu, soysuz mu? Ne var ne yok araştırırlar. Eğer iyi bir insan değilseniz ve çevrenizde kötü bir üne sahipseniz, hiç şansınız yoktur, evlenemezsiniz. Biriyle tanışmak ise ancak eş dost, konu komşu vasıtasıyla olur.
Benim kötü bir ünüm yoktu doğrusu. Her şeyden önce bir öğretmenim. Maaşım da iyi. Komşularla ilişkilerim iyi sayılırdı. Selam alır selam verir, hâl ve hatırlarını sorarım. Kısacası kendi halinde bir adamım. Sessizce evime girer yine sessizce çıkar okuluma giderim.
